tag:blogger.com,1999:blog-103883962024-02-19T12:25:26.186+01:00Atze's blogAtze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.comBlogger60125tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-2735864535912895382011-07-21T18:17:00.009+02:002011-07-21T20:41:04.529+02:00Da Capo: voor altijd 1967<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVXTwZnu69Zcjo3WlG036OEn1Gasfp1D7OjajnD0FUWJ_BVEtJlIYrpUaUMghTpjy2MWV9_zzuvXC2acZT8p64Zweqi7-oAfSM-jUgjtTiFpfYRF04OXv6eHz4q-yMTzaHuBRumg/s1600/da+capo.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVXTwZnu69Zcjo3WlG036OEn1Gasfp1D7OjajnD0FUWJ_BVEtJlIYrpUaUMghTpjy2MWV9_zzuvXC2acZT8p64Zweqi7-oAfSM-jUgjtTiFpfYRF04OXv6eHz4q-yMTzaHuBRumg/s320/da+capo.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5631840921392170258" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;">Ik kan me eerlijk gezegd weinig van het concert zelf herinneren, maar ik weet nog dat ik Michel en Michel er zag. En dat het de allereerste keer ooit was dat ik in mijn eentje naar een concert ging. Dat laatste is vermoedelijk de belangrijkste reden dat ik me weinig van de show herinner, want ik heb me die avond voornamelijk ongemakkelijk gevoeld en gezocht naar andere mensen die ook alleen waren, om te kijken welke houding zij aannamen. Al die andere mensen herinner ik me niet, maar wel de twee Michels van de platenzaak een steenworp verderop, aan de andere kant van de brug. Da Capo, vernoemd naar een plaat van de man op het podium, gevallen sixties icoon Arthur Lee.<br /><br />Er hing een grote zweem van tragiek om die Arthur Lee. Zwarte muzikant uit Memphis Tennessee, die het met zijn band Love maakte in de voornamelijk blanke psychedelische rockwereld van eind jaren zestig. Al hadden zijn platen meer invloed dan succes. Da Capo, het titelloze debuut, en vooral het album Forever Changes gelden als klassiekers uit die tijd. Alleen al het openingsnummer van die plaat, Alone Again Or; in de basis eenvoudig en breekbaar, omrand door sierlijke strijkers en triomfantelijke blazers. Anno 2002 stond het leven van Arthur Lee er niet zo glorieus voor. Hij kwam straight out of jail, waar hij 1996 belandde na een akkefietje met een vuurwapen. De maat was vol na eerdere overtredingen met drugs. Terwijl Lee zijn straf uitzat overleden twee van zijn oude bandleden, wat een gedroomde Love-reünie voorgoed onmogelijk maakte. Vier jaar later overleed hij zelf.<br /><br />De tragiek van Arthur Lee heb ik altijd gekoppeld aan Da Capo. Niet dat ik die twee verdacht van verboden wapenbezit, wel van handel in muziek met een verhaal. Ik kan niet zeggen dat ik persoonlijk gerouwd heb om het overlijden van Michel Terstegen, de eigenaar van die rare winkel. Ik kende hem niet, ik wist alleen wie hij was. Ik kwam er graag, het meest ongeveer tien jaar geleden, maar voelde een zekere afstand. Niet omdat ze onaardig deden - de beatkluizenaar met de gebogen rug en de goedlachse sixties verstekeling - maar omdat mijn eigen muzieksmaak en -kennis me inferieur leken aan de hoge standaard van de winkel.<br /><br />Ik heb me altijd afgevraagd hoe die winkel kon bestaan. Ook in de tijd dat het nog goed ging met de platenzaken hield Da Capo zich bezig met onhippe muziek uit vervlogen tijden en op vervangen formats. De winkel stond vol vinyl, LP's maar vooral singeltjes, eindeloze bakken vol. Nieuwe platen hadden ze wel, maar het draaide om de oude garagehelden, om nederbiet compilaties. Vooral de kelder maakte indruk, met dat gammele trapje waar je even moest bukken. En beneden in die kelder zat dan meestal Michel Terstegen gebogen over een verse doos 7 inches, een schenking van weet ik veel welke weduwe.<br /><br />Ik ben er vanmiddag even langs gereden. In de etalage wordt melding gemaakt van een nieuwe lading Beatles- en Stones-singles, een mededeling die op ieder moment in het 25-jarig bestaan op zijn plek geweest was. Tussen het raam en het metalen hek erachter ligt een dode vlieg, en achter het glas hangt het overlijdensbericht van Terstegen, met een songtekst van The Who: "I like every minute of the day." Binnen is het alsof er niets veranderd is. Er hangt een geur van oud papier en vinyl. Een prachtige Mariska Veres in de bloei van haar leven lonkt naar je op een uitklapposter van de Popfoto. In de bakken op de grond rommelt een man op leeftijd met een fraaie snor tussen het afgeprijsde spul. Aan de muur hoezen van de Stones en the amazing 17 year old Lesley Gore. Boven de keldertrap portretten van Ginsberg, Burroughs en Kerouac.<br /><br />Alsof er niets veranderd is, zo was het altijd al. Ik heb eerlijk gezegd niet gevraagd of al meer bekend is over de toekomst van de winkel. Dat hij nu vermoedelijk gaat verdwijnen is alleen al reden om verdrietig te worden. Zelf ben ik absoluut geen vinyl nostalgicus. Mijn speler is niet eens meer aangesloten. Het een voor een verdwijnen van al die platenzaken in ons land beschouw ik als een gegeven. Jammer maar helaas, we moeten door, de nieuwe tijd heeft zoveel moois te bieden. Maar een winkel als Da Capo stond op de een of andere manier voor mijn gevoel buiten die ontwikkeling, immuun voor de tijdsgeest. Zoals ze er ook geen pinautomaat hadden. Op een dag zou Da Capo als laatste overblijven, dat kon niet anders. Het is op de een of andere manier wel mooi dat Michel Terstegen nooit de piraten de schuld heeft hoeven geven. Al is het wel een bijzonder wrang soort mooi.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-44709483257285705782011-06-28T19:52:00.003+02:002011-06-28T20:02:07.865+02:00Videotheek<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp__d0x9lsvwzKWaOmzL3KiPZwfNWIG-LQcRuK0Vq8wHWRbgynxbZmIpFnv1ZGbXhiT-EdZqUjLmIo1p0M-sb-k-_6NFny0MOrlfByQIEQVkDTFQ4afD23xU0vQDeDJGP9FyydNQ/s1600/fast+and+furious.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 274px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp__d0x9lsvwzKWaOmzL3KiPZwfNWIG-LQcRuK0Vq8wHWRbgynxbZmIpFnv1ZGbXhiT-EdZqUjLmIo1p0M-sb-k-_6NFny0MOrlfByQIEQVkDTFQ4afD23xU0vQDeDJGP9FyydNQ/s320/fast+and+furious.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5623330826368215218" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Ik was laatst in een videotheek, voor het eerst in tijden. Er moest een boete betaald worden. Twee dagen, tien euro. Where the Wild Things Are, dat was de film, niet onaardig. Ik dacht nog: dat doe ik wel de eerstvolgende keer dat ik een film huur. Lees: over twee jaar. Maar zo makkelijk kwam ik er niet vanaf. Nee, de videotheek schakelde keihard een incassobureau in. Rekening: 56 euro. Er zat niets anders op dan linea recta naar die zaak, en net doen alsof ik me van geen brief bewust was.<br /><br />De twee jonge mannen die de zaak runnen, zijn nauwelijks te zien. Hun balie staat vol met bakken popcorn, powerdrink en telefoonkaarten. Een klein deel is nog vrij. Een man voor me slingert er nonchalant twee dvd dozen neer. Deze winkel heeft nog minder met liefde te maken dan de lak en leder sekswinkel hiernaast, denk ik. Die winkel met een half verkleurde op-eet-string in de etalage, onder die flikkerende paarse TL.<br /><br />Ik denk dat ze het weten, want hij zegt dat de boete veertien euro is. Vooruit, die vier euro krijg je van me, vriend. Zo ben ik dan ook wel weer. Ik kan niet pinnen, want het apparaat is stuk. Maar aan de overkant zit een pinautomaat, dus als ik daar even heen wil lopen, komt alles goed. Ik loop naar de deur, snuif die geur van oud tapijt nog eens goed in me op, werp een blik op de kast met heetste films, en zie vooral sequels op kale planken.<br /><br />Wat was de glorietijd van de videotheek? De jaren tachtig? Later? In de tijd dat Amazon je films nog niet voor een tientje op de deurmat bezorgde. Toen we ons nog niet realiseerden dat we een film gewoon rechtstreeks op de computer wilden bekijken, in plaats van er de deur voor uit te gaan. De laatste klanten zullen het straks nog missen, deze tent. De enige plek waar je na achten nog een pakje peuken kunt halen. Ook goede videotheken sluiten dezer dagen. Dat wil zeggen: ik weet niet of De Cultvideotheek in Amsterdam een goede tent is, maar met zo'n naam moet het haast wel. In Utrecht hebben we ook een goede videotheek, maar ook daar ben ik nog nooit geweest. Misschien zit hij er al jaren niet meer, dat zou zomaar kunnen. Het is zuur voor die mensen, maar ook wel logisch. Een film huren bij een videotheek, dat is zoiets als geld overmaken met een giro betaalkaart en door de regen naar de brievenbus lopen. Het is als naar het platteland fietsen voor een pak melk.<br /><br />Er zitten rare winkels op het rijtje van mijn videotheek. Verderop, voorbij de witte kunstlederen bankenzaak, voorbij de Chinees, zit een lunchzaak die rond het middaguur altijd gesloten is. Even verderop zit een printer cartridge hervul centre. En er is een klein, donker zaakje dat zich specialiseert in Griekse specialiteiten. Wijnbladeren, kalenders, fêta. Zelfs die bedrijven lijken me meer levensvatbaar dan een videotheek. Ik leg mijn verse twintig euro op de toonbank en incasseer een valse knipoog als ik om een bonnetje vraag. Als ik naar de uitgang loop ruik ik opnieuw die geur van oud tapijt. Een kartonnen Vin Diesel grinnikt me na. Ik knipoog terug en lach het laatst.<br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-52943917547803217252011-05-06T07:49:00.006+02:002011-05-06T08:17:18.471+02:00Janelle Monae: "I keep the drama in my eyelashes"<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEXOUbpjMxYsJaE7QZH3__-YDiNd9c2iiVBDZiZwqAo6nalz_KNLXhVI4oLmKXVWXkk15AjFRATbNEhaZQiN3NnCfVwuRC81XdBCn8B7HA6sMLwmk6Zx1ewh2sUu4RbCBpdWFDqw/s1600/janelle+monae.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEXOUbpjMxYsJaE7QZH3__-YDiNd9c2iiVBDZiZwqAo6nalz_KNLXhVI4oLmKXVWXkk15AjFRATbNEhaZQiN3NnCfVwuRC81XdBCn8B7HA6sMLwmk6Zx1ewh2sUu4RbCBpdWFDqw/s320/janelle+monae.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5603476617014139906" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Sociale media, veel artiesten weten niet zo goed wat ze ermee aan moeten. Ze weten dat het erbij hoort en dat het goed is, maar ze aarzelen om te veel van zichzelf prijs te geven. Begrijpelijk, hoe graag ik als journalist en als muziekliefhebber ook alles wil weten.<br /><br />Daarom hou ik ook zo van de twitteruitbarstingen die je soms ziet. Ze hebben altijd te maken met pure passie of juist frustratie. Ik herinner me Erykah Badu die uren lang twitterde over een stalker in haar tuin, over hoe ze de politie inschakelde en uiteindelijk met pijn in het hart zag hoe de man ingerekend werd. Ik weet nog goed hoe <a href="http://keepstream.com/atzedevrieze/flying-lotus-over-radioheads-the-king-of-limbs">Flying Lotus</a> compleet uit zijn dak ging bij de eerste luisterbeurt van de nieuwe Radiohead.<br /><br />Vannacht luchtte r&b/soul zangeres Janelle Monae (bekend van <a href="http://www.youtube.com/watch?v=pwnefUaKCbc">deze hit</a>) haar hart. Over haar ambities en haar voorzichtigheid met sociale media, maar vooral over een naast familielid dat in de problemen zit.</span><br /><script src="http://keepstream.com/atzedevrieze/janelle-monae.js" type="text/javascript"></script>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-2696339778272779502011-05-02T19:52:00.004+02:002011-05-02T20:00:07.633+02:00Pandora's Box: Flying Lotus<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg09dWSQZkBZvBR3ffA36r0boCQwRhoDXNDZtjV0w72iEMEIrEZjEX0vPcXLBvl4EZpIl0ydY_xcyz1Z4wZk36dOhTaklZLNQvEmKByN_6PUtu6yH_c0kx9FPW-OCyW9ONpWUeHPw/s1600/Flying-Lotus-Cosmogramma.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg09dWSQZkBZvBR3ffA36r0boCQwRhoDXNDZtjV0w72iEMEIrEZjEX0vPcXLBvl4EZpIl0ydY_xcyz1Z4wZk36dOhTaklZLNQvEmKByN_6PUtu6yH_c0kx9FPW-OCyW9ONpWUeHPw/s320/Flying-Lotus-Cosmogramma.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5602178638100704514" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br /><br />"Wat zijn je invloeden?" Het is de stomste vraag die je een artiest kunt stellen. Een soort "wat is je favoriete kleur", maar dan voor volwassenen. Artiesten klagen vaak dat ze steeds dezelfde vragen krijgen, en deze zit er altijd bij. Als het kan, vermijd ik hem dan ook. En toch, toch levert het wel zinnige informatie op. De invloeden van een muzikant verklaren waarom de drums klinken zoals ze klinken, waarom hij mompelig zingt of de gitaar inruilt voor een synthesizer.<br /><br />Vandaar: Pandora's Box, een verzameling van artiesten of zelfs specifieke platen die in interviews genoemd zijn. Het deksel van de snoeppot, een wandeling van een uurtje door de collectie achter een bijzondere plaat. Te beginnen bij mijn favoriete album van vorig jaar: Flying Lotus' Cosmogramma. Een rijke plaat, met enorm veel aanknopingspunten. Het is experimentele hiphop, het is jazz, het is psychedelisch, opzwepend. Het is tegendraads, er zitten bijzondere orkestrale elementen in, en emotie. Check hier de playlist <a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/55nYoodbfn8boqumK5x0Ln">Pandora's Box: Flying Lotus</a> op Spotify.<br /><br />J Dilla (aka Jay Dee) – Glazed<br />Radiohead – Pyramid Song<br />Carlos Nino & Lil' Sci Are What's the Science? – Love, Hugs and Hip-Hop Soul<br />Daedelus – At My Heels<br />Sun Ra – Rocket Number Nine<br />Pete Rock – Pete’s Jazz<br />Alice Coltrane – Journey In Satchidananda<br />Madlib – Open (Space)<br />Sa-Ra – Rosebuds<br />Lil Wayne – Fireman - Main<br />Squarepusher – Beep Street<br />Eluvium – Perfect Neglect In a Field of Statues<br />Dr. Dre – Fuck Wit Dre Day (And Everybody's Celebratin')<br />Quasimoto – Greenery<br />Portishead – Wandering Star<br />George Duke – Funny Funk<br />Ravi Coltrane – Social Drones<br />Aphex Twin – The Waxen Pith<br />Jaylib – Mcnasty Filth - Radio Version<br />Ray Parker, Jr. – Ghostbusters - from "Ghostbusters"<br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-29992508895227129362011-04-25T14:10:00.009+02:002011-04-25T14:28:05.367+02:00Paasnieuws: gekneveld katje gevonden in glasbak<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXjmEE9Jh_Mb2MH9ty7ASheiudVVK1t2BqNyN5307qZGChAxmJQ-nyWj_mjkO__FHeOu2V_ybeqrJ6qhdRoYXgnZXcSJYoCa4fcyX1qGh2cUuA4w7jz-QMgbImLLcTMnjIMMqBlQ/s1600/katje.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 238px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXjmEE9Jh_Mb2MH9ty7ASheiudVVK1t2BqNyN5307qZGChAxmJQ-nyWj_mjkO__FHeOu2V_ybeqrJ6qhdRoYXgnZXcSJYoCa4fcyX1qGh2cUuA4w7jz-QMgbImLLcTMnjIMMqBlQ/s320/katje.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599492973269270866" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Zomaar ineens het belangrijkste nieuws op paaszondag, bovenaan Teletekst pagina 101: gekneveld katje gevonden in glasbak. Het is een Wolkersiaans nieuwsbericht, in de categorie 'jongeling blaast kikker op met rietje' en 'knaap steekt geslacht in paaskip'. Een katje werd in Oude Pekela aangetroffen tussen de glasscherven, aan zijn lot overgelaten met een stuk tape over zijn bekje en een touwtje om zijn achterpoten.<br /><br />Waar gaat het heen met... de media, dacht ik. Begrijp me goed, een poging tot moord op een onschuldig katje is geenszins goed te praten, maar ik ben toch erg benieuwd hoe zo'n bericht op Teletekst terecht komt. Wat is de psychologie achter zulk nieuws?<br /><br />Nieuwsredacties zijn dol op nieuws als dit. Zeker media die het moeten hebben van vluchtig treinpubliek of websurfende lezers die reageren op prikkelende koppen. Persbureaus hebben een goede business aan berichten in de categorie 'opmerkelijk'. De categorie 'Man vindt trouwring terug in kerstkalkoen', 'Keniaanse vrouw trouwt met haar hond'. Niks aan de hand nieuws, bizarre berichten, klein leed. Het komt vanuit de hele wereld, van Japan tot Brazilië, vaak in eerste instantie gebracht door lokale media, en onderweg hierheen ontdaan van context en oorspronkelijke bron. Die moeite willen kranten vaak ook niet doen voor dergelijk nieuws. Het is gewoon een prettige afwisseling naast 'Reactor Fukushima lekt veel meer radioactief afval dan verwacht' en 'Sluipschutters Syrië schieten op rouwstoet'.<br /><br />Ik ken de structuur van Teletekst op mijn duimpje. 101, nieuw, 801 voetbal, 401 NOS Headlines. Dat is altijd de plek waar dit soort gekkigheid geplaatst wordt. Maar dit keer stond het op pagina 122, binnenlands nieuws. Zou een Teletekst-redacteur, nog rozig van de paasviering, diep in het hart getroffen zijn door het onbeschrijflijke leed? Zou hij met de vuist op tafel geslagen hebben en met betraande ogen geroepen hebben: verdomme, de schoften, dit moeten we melden?<br /><br />Ach, zo'n berichtje, inmiddels is het allang weer verdwenen. Lekker belangrijk. Maar dit soort nieuws is natuurlijk wel degelijk van belang. Dit is nou het soort berichten dat gebruikt wordt om animal cops te rechtvaardigen, dat het onderbuikgevoel voedt dat ons prachtige land naar de knoppen gaat. Zouden er zelfs mensen zijn die denken: schande, nou, dan zullen er vast een hoop Marokkanen wonen in Oude Pekela? Nee, laten we er niet meer van maken dan het is. Er is een katje gered van een wrede en gewisse dood. Gelukkig maar. Ik hoop dat het een nieuw baasje krijgt, dat er met liefde en toewijding voor zorgt.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-18205729767015101942011-04-25T10:54:00.002+02:002011-04-25T10:56:51.974+02:00The Passion in Gouda: het paasevangelie als oud-Holland opportunisme<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0GuWFUfoYL9tu5xCl0SPxeiA5Zbvwdu6Rd_uIrYH2XKNC1KLj0CyKBQ_MdrHv0aFv_GbpCvz94g27jTXAeDfeM9o402VgRlV_rKVrKgBJQSISoonIDzHLbdUBDQvpvdxrh_I3Jg/s1600/passion+gouda.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 184px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0GuWFUfoYL9tu5xCl0SPxeiA5Zbvwdu6Rd_uIrYH2XKNC1KLj0CyKBQ_MdrHv0aFv_GbpCvz94g27jTXAeDfeM9o402VgRlV_rKVrKgBJQSISoonIDzHLbdUBDQvpvdxrh_I3Jg/s320/passion+gouda.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599442521259103490" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;">Ik moest ineens denken aan Martin Buitenhuis op Pinkpop 1995. Van Dik Hout was toen nog een stel jonge honden, dat zelfs door de pers toegejuicht werd. Ze hadden dan ook een toekomstige nederpopklassieker in handen, waar niemand omheen kon. Op Pinkpop werd de band van de reservebank gekatapulteerd naar het hoofdpodium. Ik weet nog dat ik het verbazingwekkend goed vond. Het hoogtepunt was natuurlijk Stil In Mij, een langgerekte versie. En vlak voor zijn laatste uithaal stootte Buitenhuis vanuit zijn tenen een godslasterlijke kreet uit. Nou nou, dacht ik toen, beschaafd als ik opgevoed ben, maar achteraf leek het me ook wel weer op zijn plaats. Het is zo – godverdomme – stil in mij.<br /><br />Die hartenkreet flitste gisteravond even langs toen Stil In Mij werd gezongen tijdens The Passion, een mediaspektakel vanaf de markt in Gouda, waarbij de laatste uren van Jezus Christus vertolkt worden in popliedjes. In Manchester ging dat met de Happy Mondays, Stone Roses en Joy Division, in Gouda met Marco Borsato, De Dijk, André Hazes, en natuurlijk Van Dik Hout’s ‘Stil In Mij’. Terwijl een processie van ‘echte mensen’ een lichtgevend kruis door de straten draagt, verzamelt Jezus zijn discipelen voor de America Today in het winkelcentrum. Judas koopt nog snel even een Snickers bij de snackbar. Jezus zelf rekent er even later twee droge broodjes af, om straks te breken bij het laatste avondmaal.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Ouderwetse amateurtoneel knulligheid</span><br />Ik heb vanaf de eerste scène met een gefascineerd zitten kijken. In het eerste shot als zien we Syb van der Ploeg – Jezus – op de fiets door de stad, geflankeerd door twee breed glimlachende discipelen. Het heeft een ouderwetse amateurtoneel knulligheid. Of Van der Ploeg een goede zanger is, daar kunnen we over discussieren, maar dat acteren niet tot zijn talenten behoort, dat is overduidelijk. Dat geldt voor de meeste deelnemers, maar vooral is het een keuze van de regisseur. De telefoon van Judas die afgaat tijdens het avondmaal (hoe onbeschoft), roddelkoningin Wilma Nanninga die als viswijf uit het raam naar Petrus roept dat hij toch ook bij die Jezus van Nazareth hoort; we zien vanavond een staaltje overacting waar Chantal Janzens musical awards niks bij zijn. Het doet denken aan de keuzes die de leraar van groep acht moet maken bij de samenstelling van de schoolmusical. Liever iemand die toon kan houden en niet zo goed kan acteren in de hoofdrol dan andersom. En omdat de middelen beperkt zijn, blijft voor de rol van Pontius Pilatus iemand over die in geen van beide goed is: Wilbert Gieske, jarenlang succesvol als Robbert Alberts in GTST.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">#passiongouda<br /></span>En toch vonden veel mensen het prachtig. Bijna een miljoen mensen keken, bijna 20.000 live in Gouda. Honderden tweets raasden voorbij op #passiongouda. Dit project zou Jezus teruggeven aan de mensen, in plaats van alleen aan de christenen. Dat lijkt me inderdaad precies de doelstelling van de makers. Met hits die iedereen kent, met een fantastische productie (cranes, heli-shots, een fabelachtige lichtshow), recht in het hart van het grote publiek. Niet onbelangrijk: met enkel Nederlandstalige liedjes en met een typisch Hollandse stad als decor. Gouda, stad van kaas en kaarsen. Als Jezus ook nog vis gedeeld had met zijn discipelen, dan was dat Hollandse Nieuwe geweest, met vlaggetjes. Het is een niet te stuiten rage in medialand, simpelweg omdat het werkt.<br /><br />Die liedjes hebben allemaal maar heel zijdelings met het paasverhaal te maken. De meeste gaan over de liefde (Is Ook Schitterend’s ‘Altijd Wel Iemand’, André Hazes’ ‘Geef Mij Je Angst’, Ruth Jacott’s ‘Blijf Bij Mij’), of breder: de manier waarop wij mensen met elkaar om dienen te gaan (Frank Boeijen’s ‘Zwart Wit’, The Scene’s ‘Iedereen Is Van De Wereld’). Het allerbest, het onbetwiste klapstuk, is ‘De Bestemming’ van Marco Borsato, een lied over niets minder dan de zin van het leven. In de meest seculiere vorm:<br /><br />Ik lig op m’n rug in het gras<br />En aanschouw de maan<br />Ik vraag haar of zij misschien weet<br />Waarom wij bestaan<br />Waarom we worden geboren<br />En straks weer gaan<br />Maar ze zwijgt<br />En kijkt me lachend aan<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Existentiële twijfel</span><br />Het is een lied over existentiële twijfel, met de blik omhoog, maar niet per se naar God. Dat mag. Ook onder christenen is twijfel een geaccepteerd verschijnsel geworden. Je hoeft niet alles te geloven, je mag aannemen wat je wilt. Je mag ervan overtuigd zijn dat God jouw vriend is en een persoonlijke band met je onderhoudt. Maar als jij dat niet zo voelt, dan hoeft dat niet. Het biedt openingen naar andere religies. Zie ook de zogenaamd spontane interviewtjes in de uitzending met toevallige voorbijgangers, een Joodse, een moslim en een ongelovige met een moslimvader en een katholieke moeder (of andersom, hou me ten goede). Allemaal beamen ze dat het paasverhaal elementen heeft waar ook zij zich in herkennen. Het is een grabbelton van universele menselijke wijsheden. En wat kun je daar met goed fatsoen op tegen hebben? Niets, eigenlijk. Liefde, warmte, eenheid, tolerantie en verdraagzaamheid, dat kan een land als Nederland best wat meer gebruiken. Niet voor niets wordt in de uitzending expliciet verwezen naar de slechte reputatie van de stad Gouda op dat gebied. Maar soms zou je willen dat de oud-testamentische God eens stevig met zijn vuist op tafel zou slaan en een eind zou maken aan dit soort slappe praat. IK heb de wereld geschapen, IK maak hier de dienst uit, en niemand anders. Begrepen?!<br /><br />En zo verbeelden de EO en de RKK het geloof zoals het anno 2011 voor veel mensen is, een lopend buffet van prachtig opgemaakte, voor iedereen herkenbare gemeenplaatsen. All you can eat. Wat er niet lekker uit ziet, schep je gewoon niet op. En als er toch een taai stukje bij zit, dan leg je dat gewoon op de rand van je bord.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-90591051820571342372011-02-28T20:09:00.005+01:002011-02-28T20:13:48.373+01:00Girl Groups: I want a boy for my birthday<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFkeKrJG1zNIet72N7KFP_361RZOLwWaTNXC6PysAq5Qvs0fJiBVugoFPTx09rXIR0AGL6dTTW13R3tqlfOiWOhQz-sdJZDrtFWjfSH22727llQ2dRII8UUnUsMCLomtuWwc-pyw/s1600/shirelles.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 270px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFkeKrJG1zNIet72N7KFP_361RZOLwWaTNXC6PysAq5Qvs0fJiBVugoFPTx09rXIR0AGL6dTTW13R3tqlfOiWOhQz-sdJZDrtFWjfSH22727llQ2dRII8UUnUsMCLomtuWwc-pyw/s320/shirelles.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578820391609761554" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />The Velvelettes, The Crystals, The Dixie Cups, The Shangri-La's, The Shirelles, The Supremes, The Burnadettes, The Vandellas, The Exciters, The Chanters, The Ronettes, The Marvelettes, The Deltairs, The Poni-Tails, The Blossoms, The Lollipops, The Murmaids, The Vernon Girls, The Apollas, The Bobbettes, The Jaynetts, The Quintones, The Chiffons, The Paris Sisters, The Three Degrees, The Cookies, The Starlets, The Laurie Sisters. <a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/6qN333lWt1i3iBszzBsRKO">Alleen de namen al.</a><br /><br />The Velvelettes – Needle In A Haystack - Single Version<br />The Crystals – He's a rebel<br />The Dixie Cups – Chapel Of Love<br />The Shangri-Las – Give Him A Great Big Kiss<br />The Shirelles – Will You Still Love Me Tomorrow<br />The Supremes – You Keep Me Hangin' On<br />The Burnadettes – First, You've Got To Recognize God<br />The Vandellas – Miss Lonely Hearts<br />The Exciters – He's Got The Power<br />The Chantels – Maybe<br />The Ronettes – Be My Baby<br />The Marvelettes – Please Mr. Postman<br />The Deltairs – Lullaby Of The Bells<br />The Poni-Tails – Born Too Late<br />The Blossoms – That's When The Tears Start - Single Version<br />The Lollipops – Love Is The Only Answer<br />The Murmaids – Heartbreak Ahead<br />The Vernon Girls – Only You Can Do It<br />THE APOLLAS – Mr. Creator<br />The Bobbettes – Mr. Lee (Digitally Remastered)<br />The Jaynetts – Sally, Go 'Round The Roses<br />The Quintones – Down The Aisle Of Love<br />The Chiffons – One Fine Day<br />The Paris Sisters – I Love How You Love Me<br />The Three Degrees – Contact<br />The Cookies – I Want A Boy For My Birthday<br />The Starlets – Better Tell Him No<br />The Laurie Sisters – Live It Up<br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-17231063477992826222011-02-20T19:34:00.007+01:002011-02-20T20:36:15.230+01:00Angst te koop: sms BUURT naar 3040<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9jwOdX8xI10oFNL0pWPiJBVdtAj1GGhpA5bTKaaHNzigeb8viyclP9uhRs4ckD-_ymctN23wSo_M033bITChCbX7mw3eUom9Ss1WbIdSO1Gy6pjG-szwVo5xOSR4_GLCd9dzjsQ/s1600/amazing+discoveries.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 286px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9jwOdX8xI10oFNL0pWPiJBVdtAj1GGhpA5bTKaaHNzigeb8viyclP9uhRs4ckD-_ymctN23wSo_M033bITChCbX7mw3eUom9Ss1WbIdSO1Gy6pjG-szwVo5xOSR4_GLCd9dzjsQ/s320/amazing+discoveries.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575842680668012770" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />De koning van de verkooptelevisie, waar is hij gebleven? Mike met zijn kabeltrui en zijn wonderbaarlijke ontdekkingen, wat is er van hem geworden? Hij verkocht dingen waarvan je niet eens wist dat ze bestonden, laat staan dat je ze nodig had. Een goedje dat je auto de bescherming van een space shuttle geeft. Niet te geloven! Echt waar? Echt waar, Mike! Geloof je het niet, nou dan laat ik het je zien! Wacht, ik steek je auto in de fik, Mike! Nee, toch niet mijn auto in de fik? Jawel, dat kan gewoon, ik kan gewoon je auto in de fik steken, want je auto heeft de beschermingslaag van een space shuttle, Mike! Van een space shuttle? Ongelofelijk!<br /><br />En ik mis de belspelmeisjes. Ik mis ze. Echte talenten zaten er tussen. Urenlang kletsten ze de zender vol, wulps draaiend, knipogend, ingefluisterde grappen makend. Moeiteloos. Je hebt nog maar twee minuten, er belt nu helemaal niemand, je hebt extra veel kans om er door te komen. We zoeken een woord. Het begint met een T, het eindigt met een T en het heeft zes letters. Hij is te moeilijk denk ik, er belt echt helemaal niemand. Een hint: het zit in tomatensoep. <br /><br />Nog mooier: Astro TV, geschoten in een morsig paars studiootje met papieren bloemen en energiestenen. Daar zit je dan als rondborstige kaartlegster, die zich bij elke beller weer af moest vragen of ze in een grap beland was of een serieuze gek aan de lijn heeft. Ik heb een probleem, ik kom zo moeilijk klaar. Je weet dat je op tv bent? Of: ik werd vannacht wakker, en opeens was ik het kwijt, ik wist het gewoon niet meer. Kunt u me een zetje de goede kant op geven? En dan toch maar die kaarten leggen, want wie weet meent hij het wel. <br /><br />Die spotjes zijn net als horrorfilms. Een horrorfilm werkt alleen als je er ook echt bang van wordt, en dat verandert steeds. Daar kopen de mensen immers een kaartje voor. In de jaren vijftig creëerden filmmakers gemuteerde buitenaardse wezens die na een atoomontploffing de wereld kwamen overnemen. George A. Romero illustreerde in zijn klassieke zombiefilm Night Of The Living Dead uit 1968 het uiteenvallen van de hoeksteen van de samenleving door een klein meisje een tuinschepje in de borst van haar moeder te laten planten. Tien jaar later liet hij zombies als willoze consumenten ronddolen in een shopping mall, inclusief geluidsbehang. <br /><br />Commerciële zendtijd, vulling voor een paar centen, maar ook een spiegel van het tijdsgewricht. Het is als de man die met Koninginnedag op de hoek van het Vondelpak zonnebrillen staat te verkopen bij zon, paraplu's bij regen. Het gaat van het jolige consumeren in de jaren negentig, via de oppervlakkige, luie hebberigheid naar de vertwijfelde levensvragen. De bedrijven achter die spotjes moeten zich elke keer opnieuw afvragen wat mensen willen kopen. Het is de enige drijfveer; spelspanning, entertainment, het speelt geen enkele rol van betekenis. <br /><br />Wat hebben we anno 2011? De Buurtscanner. Sms BUURT en uw postcode naar 3040 en kom te weten hoe veilig uw buurt is. Eén sms en je weet het: zoveel inbraken, zoveel berovingen, zoveel drugsverslaafden, zoveel straattuig. 150 cent per bericht, maximaal drie berichten, en dan kunnen we ons daarna weer naar hartelust onveilig voelen. Slim ondernemen, noemen we dat. Dit is geen angst zaaien, dit is angst oogsten.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-40864012574273388802011-02-19T10:18:00.028+01:002011-02-19T12:26:01.475+01:00Flying Lotus Flower: Radiohead vs The King Of Beats<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKBrMt1qMjHkegthQqrTKRqDsILoydGEf3NjKkUW3FLaSTcKGjbD5rMEJeiFQu5OAJY0L7dK_jcXwGXp2nQhn_coqdfx1hAUh3eenE8di1yswYpwlvKgNwoO_pO8v-CfIxZnsHww/s1600/Schermafbeelding+2011-02-19+om+07.37.30.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 174px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKBrMt1qMjHkegthQqrTKRqDsILoydGEf3NjKkUW3FLaSTcKGjbD5rMEJeiFQu5OAJY0L7dK_jcXwGXp2nQhn_coqdfx1hAUh3eenE8di1yswYpwlvKgNwoO_pO8v-CfIxZnsHww/s320/Schermafbeelding+2011-02-19+om+07.37.30.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575328444903495314" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />"Im trippin out right now.. this radiohead shit is cold! gawd. i need to slap someone in the face .. someone come over." Flying Lotus <a href="http://keepstream.com/atzedevrieze/flying-lotus-over-radiohead-s-the-king-of-limbs">liet zich even gaan op Twitter</a> gisteren. "Sorry i gotta tweet thru this radiohead joint", excuseerde hij zich. "Its kinda a world event for me."<br /><br />Dat is te begrijpen, want de Britse band brengt op het nieuwe album The King Of Limbs een bijna letterlijke hommage aan de beat producer uit Los Angeles. Er waren zelfs fans die de eerste single Lotus Flower per ongeluk Flying Lotus noemden, een Freudiaanse verspreking die best eens door de band zelf bedacht zou kunnen zijn. De song begint met een minuut elektronisch klinkende ritmes, met een diepe, langzaam verglijdende baslijn, splinters gitaar en vervormde handclaps. Pas na een minuut begint Thom Yorke te zingen, met zijn kopstem, met meer soul dan we van hem gewend zijn.<br /><br /><object width="480" height="272"><param name="movie" value="http://3voor12.vpro.nl/flash/vodsingleplayer-26082010.swf?config=http%3A//3voor12.vpro.nl/flash/vodconfig.xml&deeplink=urn%3Avpro%3Agroup%3A41396395/44482268&environment=embed&autostart=0&time=0m0s&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><param name="allowNetworking" value="all"></param><param name="bgcolor" value="#000000"></param><embed src="http://3voor12.vpro.nl/flash/vodsingleplayer-26082010.swf?config=http%3A//3voor12.vpro.nl/flash/vodconfig.xml&deeplink=urn%3Avpro%3Agroup%3A41396395/44482268&environment=embed&autostart=0&time=0m0s&" type="application/x-shockwave-flash" width="480" height="272" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" allownetworking="all" bgcolor="#000000" ></embed></object><br /><br />Flying Lotus brak vorig jaar definitief door met zijn derde album Cosmogramma. Hij perfectioneerde er zijn sound mee, een amalgaam van hiphop, bass muziek en experimentele jazz (zijn oudtante was Alice Coltrane). Het is een kosmische elektronica opera. Een gelaagd, intens en volkomen uniek album, dat niet anders dan een enorme invloed kan hebben op producers de komende jaren. Zeker op Radiohead.<br /><br />Wie daar na Lotus Flower nog niet van overtuigd is, moet Bloom maar eens opzetten, de opener van The King Of Limbs. De geloopte piano, de jazzdrums die klinken als samples en zich met man en macht lijken te verzetten tegen de richting die de piano wees. Een signature techniek van Flylo. En dan, na drie minuten een aanzwellend orkest. Blazers en strijkers, zo lijkt het, maar ze zijn zo heftig bewerkt dat ze iets buitenaards krijgen. Het is een knipoog naar de ouverture van Cosmogramma. De knipoog komt aan, dat moge duidelijk zijn: "Fuck.. I was sittin outside in the chair and the speakers said BLOOOOOOOOOOMMMMMMM #thekingoflimbs pow powpow pow."<br /><br />De kruisbestuiving is makkelijk hard te maken. Hun paden kruisten de laatste jaren onophoudelijk. Flying Lotus remixte Radiohead-song <a href="http://www.youtube.com/watch?v=PTL7SuGSUX8&feature=related">Reckoner</a> en Thom Yorke leende zijn stem aan Flylo's ... and The World Laughs With You. Afgelopen maand nog reikte de Radiohead frontman een award uit aan de producer en <a href="http://www.ateaseweb.com/2011/01/26/thom-yorke-interviews-flying-lotus-video/">interviewde hij hem (min of meer) backstage</a>. Ik durf te voorspellen dat de nieuwe Radiohead track Feral een plekje krijgt in Flylo's liveset.<br /><br /><iframe title="YouTube video player" width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/KvZmd1ceCLY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br /><br />Maar is het dan niet andersom? Is Radiohead hier niet de mentor? Want tegendraadse ritmes en elektronica experimenten, daar hield de band zich rond de eeuwwisseling al mee bezig. Als er een plaat is waarop The Kings Of Limbs op voortborduurt, dan is het Thom Yorke's soloalbum The Eraser. FlyLo's maat <a href="http://twitter.com/GASLAMPKILLER/status/38708633864769536">The Gaslamp Killer</a> draait regelmatig tracks van die plaat in zijn dj-sets, en ook bij hemzelf is de invloed onmiskenbaar.<br /><br />“Voor mij is niet OK Computer, maar Kid A de klassieker”, zei <a href="http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/43430043">Flying Lotus in een interview</a> dat ik vorig jaar met hem deed, een maand voordat Cosmogramma uitkwam. In zijn set die avond verwerkte hij ook Radioheads Idioteque, dé klassieker uit die periode. “En Amnesiac is mijn favoriet. Ritmisch, maar meer nog melodisch. Pyramid Song is misschien wel het beste dat in mijn tijd geschreven is. Interessante ritmische patronen trekken altijd mijn aandacht.”<br /><br />Er zijn nog steeds mensen die vinden dat het ophield na OK Computer, dat alles vanaf Kid A navelstaarderij was. Dat Radiohead zichzelf te veel opsloot in zijn eigen wereld en dat de A&R manager van die goede oude platenmaatschappij node gemist wordt. Allemaal onzin. Radiohead heeft zich afgekeerd van de mainstream en laat de stadionknallers aan Muse en Kings Of Leon, maar blind voor wat er aan de frontlinie gebeurt is de band zeker niet. De verhouding is inderdaad zoals Flying Lotus zegt: "Studentteacherteacherstudent." <br /><br /></span><br /><script src="http://keepstream.com/atzedevrieze/flying-lotus-over-radiohead-s-the-king-of-limbs.js" type="text/javascript"></script>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-44537155492520300142011-02-14T10:24:00.021+01:002011-02-19T11:48:56.920+01:00Licht uit, Spotify aan: smooth soul valentine<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6CacYkzN8thQUAXsYJ3bY6Oo5m_LPoE8BjnlhOcBiHUuGh-jr3XCMbneHRaHvvVEnNstfe6xm8qhaE23tkwc6Hbgan2Aligr4hY-se_d7ZtPXT49d5z47h02vfmYo-Hx1Z6jFpg/s1600/larry+page+orchestra.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6CacYkzN8thQUAXsYJ3bY6Oo5m_LPoE8BjnlhOcBiHUuGh-jr3XCMbneHRaHvvVEnNstfe6xm8qhaE23tkwc6Hbgan2Aligr4hY-se_d7ZtPXT49d5z47h02vfmYo-Hx1Z6jFpg/s320/larry+page+orchestra.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5573474189689769106" /></a><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br /><span style="font-style:italic;">Vandaag mag het: tussen de lakens met de meest romantische, zoetgevooisde muziek. Mierzoete songs met saxofoonsolo's en strijkers, met lieve woordjes, gemaakt om de belofte van eeuwige trouw geloofwaardig te maken. Het excuus om duizend kaarsen te ontlichten en warme honing over het lichaam van je geliefde op uit te gieten. Dus: licht uit, Spotify aan! Speciaal voor Valentijnsdag een <a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/6vrrh76HRrdfnS4a6wh6Ow">playlist met smooth soul</a>. </span><br /><br /><span style="font-weight:bold;">De tracklist: </span><br /><br />Millie Jackson – It Hurts So Good<br />Teddy Pendergrass – Turn Off The Lights (Re-Recorded / Remastered)<br />The Chi-Lites – Oh Girl<br />Teena Marie – Fire And Desire<br />Larry Page Orchestra – Do It In Slow Motion<br />Isaac Hayes – Ellie's Love Theme<br />Gert Wilden – Blue Mood - Die Jungen Ausreisserinnen<br />Al Green – The Love Sermon<br />Earth, Wind & Fire – That's The Way Of The World<br />Marvin Sease – Tonight Is The Night<br />Dusty Springfield – Just A Little Lovin' - Stereo version<br />Harold Melvin & The Blue Notes – You Know How To Make Me Feel So Good<br />Curtis Mayfield – Give Me Your Love - Original<br />Chic – A Warm Summer Night<br />Bob James – Feel Like Making Love<br />Marvin Gaye – You Sure Love To Ball<br />Billy Paul – Let’s Make A Baby<br />Donna Summer – Love To Love You Baby<br />Alfonzo Blackwell – Precious Love<br />George Benson – Hey Girl<br />Roy Ayers – Making Love<br />Brook Benton – Rainy Night In Georgia<br />Nat King Cole – Unforgettable (Duet with Nat "King" Cole)<br />Booker T. & The MG's – Oo Wee Baby, I Love You<br />Champaign – How 'Bout Us - Single Version<br />Jackson 5 – Show You The Way To Go<br />Heatwave – Always And Forever<br />Barry White – Love Serenade<br />The Isley Brothers – Groove With You<br />Sylvester – Ooo Baby Baby<br />Ohio Players – Honey<br />Kool & The Gang – Cherish - Single Version<br />The O'Jays – Sunshine<br />Jonathan Butler – Love Songs, Candlelight And You<br />L.T.D. – Love Ballad - Single Version<br />The Nolans – Let's Make Love<br />Prince – Adore - Edit<br />Donny Hathaway – A Song For You<br />The Stylistics – Betcha By Golly, Wow<br />Minnie Riperton – Only When I'm Dreaming<br />Marvin Gaye – You Are Everything<br />Luther Vandross – Love Won't Let Me Wait<br />Montovani And His Orchestra – Charmaine<br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-42772173751160199662011-02-14T09:24:00.008+01:002011-02-19T11:49:20.903+01:00100 dagen: de Belgische revolutie<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEqQUM3EiW1gpxchbaksWUPwdog7pmy0MWhqwUptzkvXSlYeeFQWqBt9GfbwMqxSmmdYT6_TtaJNa0I3ksqpz78v8XepM2USNHYoPi98j2kJPtzLGczPlzYa1e0V1TpyKXBIbLGw/s1600/grote+markt.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 239px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEqQUM3EiW1gpxchbaksWUPwdog7pmy0MWhqwUptzkvXSlYeeFQWqBt9GfbwMqxSmmdYT6_TtaJNa0I3ksqpz78v8XepM2USNHYoPi98j2kJPtzLGczPlzYa1e0V1TpyKXBIbLGw/s320/grote+markt.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5573459042330998818" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Honderd dagen al bivakkeert hij op de Grote Markt in Brussel. Honderd dagen alweer is het geleden dat een ironisch gejuich opsteeg in Vlaamse en Waalse huiskamers, toen België het wereldrecord formatie overnam van Irak, op 17 februari. Aan het begin van het jaar waren al eens 35.000 mensen op de been in de hoofdstad, maar toen ze de schurkenstaat passeerden was de maat vol. Het begon met een groepje van enkele honderden jongelingen, nog wat schuchter scanderend 'Wij willen ons belastinggeld terug', wapperend met bonnetjes. Al snel zwelde het aan tot een oorverdovend volksprotest.<br /><br />Alles is sindsdien geprobeerd, zelfs het plan van senator Marleen Temmerman om de poort der lusten te sluiten voor de onderhandelaars. Haar oproep aan de sterke vrouwen achter de Belgische politieke kopstukken werd eerst met hoongelach ontvangen, maar drie maanden later van lieverlee toch maar in praktijk gebracht. "Nee, zo kan het niet verder. Dan maar de benen dicht." Het mocht niet baten, de Belgen bleken ongekend standvastig in hun besluiteloosheid.<br /><br />De Grote Markt veranderde in een gemeenschap op zich. Van bovenaf oogde het als het Star Wars dorp waar Anakin Skywalker opgroeide. Met kleden, stukken plastic en gipsplaten zijn kleine huisjes gebouwd. Er zijn katten, honden, er is een frituur en precies in het midden huisde Stef de Saedeleer, de man die uitgroeide tot hét symbool van het Belgische protest.<br /><br />Honderd dagen geleden had nog niemand van de 49-jarige De Saedeleer gehoord. Hij was nog slechts een eenvoudige café-uitbater in het Oost-Vlaamse dorp Baardegem. Een dorp dat jarenlang bekend stond om een van de mooiste tradities van Vlaanderen, de Ronde van Baardegem, waarbij de coureurs dwars door een café reden. Toen Vlaams nationalist Bart de Wever op de dag van het record via Twitter liet weten trots te zijn dat zijn partij vasthield aan zijn principes en dat de Franstaligen de oorzaak waren van het floppen van de onderhandelingen, was voor De Saedeleer de maat vol. Met een luide kreet kondigde hij aan niet meer te spreken en zich niet meer te scheren tot Vlaanderen en Wallonië elkaar de hand zouden rijken. Hij trok naar Brussel, het kruispunt van beide culturen, en plantte de Belgische driekleur midden op het plein. Voor zijn neus een bord: 'Ik ben beschaamd Belg te zijn'.<br /><br />Zo zit hij daar al honderd dagen, met een woeste, grijze baard, zonder nog al te veel hoop hebben dat het ergens toe leidt. Twee weken na het begin van zijn actie deden ze een poging langs te komen, De Wever en zijn Waalse rivaal Di Rupio. Ze strandden bij de ingang van zijn tent, omdat ze het niet eens konden worden wie als eerste naar binnen mocht. "Hij is een Vlaming", zei De Wever. "Il est Belge", corrigeerde Di Rupo met een rood hoofd. "Hij is Vlaming én Belg", aldus De Wever stampvoetend. "Ik heb twee keer zoveel recht om als eerste naar binnen te gaan." <br /><br />Drie weken keek de wereld toe. Ademloos. Op internet, op de mobiele telefoon, via social media. Maar toen de climax uitbleef haalden de mensen hun schouders op. De camera's verdwenen stilletjes van de daken, de mensen keerden huiswaarts, vrouwen en kinderen eerst. Zoals dat gaat, bij een revolutie die niet wil vlotten. </span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-86075803939187091782011-02-13T19:05:00.004+01:002011-02-14T09:29:08.915+01:00Perfect Car Crash Songs<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcHZ7tqQblGdDvOo4p9dR5-sPO50knLt2vg2B4pnEoS0NSoa2vh6Wndcxz2gvQzp8aVsRjiH9g-E20pk7xOZOsLR5DT6iIadKYHXLfSFxRzT89L4s-ysPv_0DRBUVdoM7sU-5KZw/s1600/perfect+car+crash.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcHZ7tqQblGdDvOo4p9dR5-sPO50knLt2vg2B4pnEoS0NSoa2vh6Wndcxz2gvQzp8aVsRjiH9g-E20pk7xOZOsLR5DT6iIadKYHXLfSFxRzT89L4s-ysPv_0DRBUVdoM7sU-5KZw/s320/perfect+car+crash.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5573238276696852578" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><span style="font-style:italic;">“That guy’s gotta stop… He’ll see us.” Dat zouden de laatste woorden zijn van James Dean, de filmster die legendarisch werd door zijn heldhaftige dood in 1955, achter het stuur van zijn zilveren Porsche 550 Spyder. Want nee, Donald Turnupseed zag hem niet. James Dean brak zijn nek en overleed op weg naar het ziekenhuis. Mede door de film die na zijn dood uit zou komen - Rebel Without A Cause, met Dean als stoere rambler - zou het auto-ongeluk voor altijd de hoogste status krijgen. Vandaag zou James Dean 80 jaar geworden zijn, hij bleef steken bij 24.<br /><br />In de jaren die volgden ontstond zelfs een speciaal genre: car crash songs. Tientallen liedjes werden in de loop der tijd geschreven waarin auto-ongelukken voorkomen. En waarom ook niet? Snelle wagens zijn opwindend en auto’s zijn hét statussymbool waarmee de Amerikaanse mande andere sekse kan imponeren.<br /><br />Het tafereel is steeds hetzelfde. In bijna alle liedjes hebben de slachtoffers de ellende aan zichzelf te danken: ze rijden veel te hard, de radio hard aan, hebben meer oog voor elkaar dan voor de weg. Met bloeddorstig plezier laten de songschrijvers hun onderwerpen afstevenen op de meest dramatische dood die je kunt voorstellen: sterven op hetzelfde moment met je geliefde. Jong en vol onvervulde beloftes.</span><br /><br /><span style="font-weight:bold;">1. The Shangri-Las - Leader Of The Pack (1964)</span><br />Een klassieker in het girl group genre, maar ook een van de beste crash liedjes ooit. Motorcrash, wel te verstaan, want Leader Of The Pack draait om een meisje dat verliefd wordt op de leider van een motorclub. Het is het ultieme bewijs dat gehoorzaamheid uiteindelijk ook nergens goed voor is. Plot in het kort: vader dwingt zijn dochter haar geliefde te dumpen. Dat doet ze, en als hij met een gebroken hart wegrijdt, trekt hij nog een keer woest zijn voorwiel op, met desastreus gevolg.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">2. Bill Hayes - Message From James Dean (1956)</span><br />Een klassiek gevalletje lijkenpikkerij, deze rockabilly song uit 1956. Acteur Bill Hayes scoorde een paar kleine hitjes, maar werd daarna vooral bekend als Doug Williams in soap Days Of Our Lives. Koud een jaar na de tragische dood van James Dean kwam hij met deze single. Strikt genomen een waarschuwing tegen hardrijden, maar dat doel schiet hij in volle vaart voorbij. Sterker nog: dit is nou echt een fijn liedje voor in de auto.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">3. Ramones - 7-11 (1981)</span><br />New York punkers Ramones hadden altijd al een zwak voor fifties en sixties pop (zie hun covers van Do You Wanna Dance en Surfin’ Bird), maar zelden zo overduidelijk als in 7-11, een liedje dat zowel muzikaal als inhoudelijk teruggrijpt op de car crash hits uit de jaren zestig. “Oncoming car went out of control / it crushed my baby and it crushed my soul now all I’ve / Got is sorrow and pain standing out here / In the rain the crash, shattering glass, / The sirens and pain is driving me insade oh-yeah.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">4. Kanye West - Through The Wire (2003)</span><br />Twee weken voor rapper/producer Kanye West zijn eerste single Through The Wire opnam, belandde hij in een ernstig auto-ongeluk, dat hem bijna zijn leven en zijn carrière kostte. Toen hij het nummer opnam werden zijn kaken nog bij elkaar gehouden met de draden uit de titel. Het liedje drijft op een sample van Chaka Khan-song Through The Fire.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">5. The Normal - Warm Leatherette (1978)</span><br />Warm Leatherette was de enige single ooit van Brit Daniel Miller alias The Normal en bovendien de eerste single op zijn eigen Mute label, dat later furore zou maken met o.a. Depeche Mode, Yazoo en Fat Gadget. De kille, industriële track beschrijft de onaangename details van een auto-ongeluk, met een bizarre twist. “A tear of petrol / Is in your eye / The hand brake / Penetrates your thigh / Quick - Let’s make love / Before you die.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">6. Ray Peterson - Tell Laura I Love Her (1960)</span><br />Een rasechte tranentrekker, deze song waar in verschillende uitvoeringen zeker zeven miljoen exemplaren van verkocht werden. Een jong koppel wil dolgraag trouwen, maar heeft geen geld voor de bruiloft. Hij - Tommy - besluit mee te doen aan een autorace, gelokt door het prijzengeld van duizend dollar. Vragen om ongelukken natuurlijk. Zijn auto slaat om en vliegt in brand, waarna hij de memorabele laatste woorden laat optekenen: Tell Laura I love her.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">7. Meat Loaf - Bat Out Of Hell (1977)</span><br />Met een grote glimlach zat Jim Steinman (het brein achter Meat Loaf) te vertellen in Classic Albums, een serie over legendarische albums uit de popgeschiedenis, vorige week te zien op Nederland 3. Er moest en zou een auto-ongeluk in het titelnummer komen. Sterker nog: de grootste en meest spectaculaire car crash ooit in een liedje moest het zijn. Het past bij het album, zo over de top en pompeus. Laat het nu maar, zei iedereen tegen hem. Het liedje duurt al zes minuten. Maar nee, er moest en zou een car crash in komen. Die kwam, met als gevolg een monsterlijk lang epos: 9 minuut 50. Deze anekdote vormt de directe aanleiding voor dit complete project.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">8. Jan & Dean - Dead Man’s Curve (1964)</span><br />Surfer boys Jan & Dean zijn op de top van hun roem als ze halverwege de jaren zestig Dead Man’s Curve uitbrengen, een song over het gevaarlijkste stuk snelweg van Los Angeles. Hoewel het een top tien hit wordt, lijkt het liedje ook een vloek met zich mee te dragen, want twee jaar later vliegt William ‘Jan’ Berry op een steenworp afstand van de gedoemde plek uit de bocht. Hij overleefde de crash, maar kampte jarenlang met een hersenbeschadiging.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">9. J. Frank Wilson & The Cavaliers - Last Kiss (1964)</span><br />Last Kiss werd voor het eerst uitgevoerd door Wayne Cochran in 1961 en zal bij mijn generatiegenoten het meest bekend zijn in de uitvoering van Pearl Jam, maar J. Frank Wilson scoorde er in 1964 een grote hit mee. Een jong koppel is op date, met de auto van zijn pa. Ze crashen, zij wordt uit de auto geslingerd en overlijdt, waarop hij vroom prevelt: “She’s gone to heaven so I’ve got to be good, so I get to see her when I leave this world.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">10. The Smiths - There Is A Light That Never Goes Out (1986)</span><br />Strikt genomen geen car crash song, want het blijft bij een fantasie, die wel aanhaakt bij de tradities van het genre. Het auto-ongeluk als ultiem romantische dood, veel romantischer dan samen oud worden (eat that White Lies!). “And if a double-decker bus / crashes in to us / to die by your side / is such a heavenly way to die.” Extra sterk liedje door een tweede laag in de coupletten. “I never never want to go home / because I haven’t got one anymore.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">11. Jacques Herb - Manuela (1971)</span><br />Samen met Normaal’s Oerend Hard wedijvert smartlappenzanger Jacques Herb om de titel beste crash-song uit de Nederpopgeschiedenis. Manuela, het liedje waar Herb al veertig jaar op teert, en waarvan hij het succes nooit heeft kunnen evenaren. Melodramatischer en theatraler wordt het niet, zelfs niet in dit genre. Ze reden door de nacht, de radio zacht, het leek een eeuwig refrein, tot die fatale bocht en de legendarische woorden: “Wat heb ik door mijn schuld haar aangedaan.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">12. The Cadets - Car Crash (1960)</span><br />Car crash doo-wop? Jazeker. The Cadets was een groep uit Los Angeles, die ook optrad onder de naam The Jacks. In 1956 scoorden ze een Amerikaanse hit met het liedje Stranded In The Jungle. Dat dit Car Crash geen hit werd is niet zo verrassend: het mondt namelijk uit in een hysterische paniekaanval.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">13. Drive-By Truckers - Days Of Graduation (2001)</span><br />Sinister liedje, zo lijkt het lange tijd, dit Days Of Graduation. Hij zit met gespleten schedel achter het stuur, zij levend maar geplet tegen het dashboard. Ze kan niets anders dan gillen, twintig minuten lang, tot de sirenes haar overstemmen. En dan ineens een grap in de slotzinnen. Een knipoog naar een Lynyrd Skynyrd-klassieker over levenslust. “The paramedics could hear ‘Free Bird’ still playing on the stereo / You know it’s a very long song.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">14. The Sugarcubes - Motorcrash (1988)</span><br />Een jonge Björk zingt hoe ze vanaf haar fiets ooggetuige is van een motorongeluk op de snelweg, waarbij vader, moeder en kinderen betrokken zijn. Even rekenen doet vermoeden dat we toch echt met een auto te maken moeten hebben. Hoe dan ook, het gaat er bloederig aan toe. Maar in plaats van de familie naar het ziekenhuis te laten vertrekken, neemt ze de moeder mee naar huis, waar ze haar verzorgt met… jazeker… koekjes en melk.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">15. Kiss - Detroit Rock City (1976)</span><br />Detroit Rock City, de derde single van het klassieke album Destroyer, is een ode aan een Kiss-fan die op weg naar een concert overleed bij een auto-ongeluk. De jongen wordt niet jankerig herdacht: Detroit Rock City is een kick-ass rock song waarin te hard rijden als ultieme uiting van levenslust neergezet wordt. “Hit top speed but I’m still movin’ much too slow / I feel so good, I’m so alive / I hear my song playin’ on the radio.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">16. Ferlin Husky - Drunken Driver (1954)</span><br />Zanger Ferlin Husky was een bekende naam onder de cowboys in Amerika, maar aan het begin van deze countrypreek even voor. Hij heeft een snik in zijn stem waar het complete oeuvre can Hazes bij in het niet valt. Wat een tranentrekker, deze clouloze huilscène over een man die dronken achter het stuur kruipt en zo alles weg gooit dat God hem gegeven heeft.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">17. Eminem - Stan (2000)</span><br />Fans doen rare dingen, zeker als rappers rare dingen rappen. Om in een keer van al het gezeik af te zijn, tovert Eminem de geflipte Stan tevoorschijn, die de rapper brieven schrijft. Met het couplet worden ze gefrustreerder, tot hij met zijn zwangere vriendin in de kofferbak van de brug rijdt. “I hope you know I ripped ALL of your pictures off the wall / I love you Slim, we coulda been together, think about it.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">18. David Bowie - Always Crashing In The Same Car (1977)</span><br />Het auto-ongeluk als metafoor voor - de meest waarschijnlijke interpretatie - een cocaïne verslaving, die waren we nog niet eerder tegengekomen. Voor David Bowie was eind jaren zeventig het witte poeder sterker dan zijn wil een verstandig leven te lijden. Hij omschrijft zichzelf als een man die maar rijdt en rijdt op zoek naar de veilige garage, maar steeds weer brokken maakt. Geweldige song, niet in de laatste plaats door die metallic lak drums.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">19. Nervous Norvus - Transfusion (1956)</span><br />Sommige mensen leren het nooit. De hoofdpersoon in Transfusion ligt net zo vaak in een ziekenhuis met een zak bloed naast zijn bed als anderen met een pint in de kroeg zitten. Zoals anderen in hun stamkroeg het vaste recept bestellen, zo kennen de doktoren zijn bloedgroep. Dit curieuze lied was een grote hit voor ene Jimmy Drake uit Los Angeles, die op dat moment al ruim in de veertig was.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">20. Paul Hampton - Two Hour Honeymoon (1960)</span><br />De meest dramatisch mogelijke crash? Met je meisje naast je? Nee, met je bruid naast je! Het stel in dit praatzangliedje heeft de rijskorrels nog in het haar, de blikjes nog achter de wagen. De bruidegom wil ongetwijfeld zo snel mogelijk naar het hotel om het meeste van de huwelijksnacht te maken, maar hij is overmoedig. “You said we would be together ‘til the last. I guess you were right, we were driving too fast.” Hij staat gedurende het hele liedje op het punt te overlijden en spreekt haar nog eenmaal toe, waarbij wel opvalt dat hij er stiekem op rekent dat ze de rest van haar leven eenzaam en gebroken aan hem zal blijven denken. Let wel: dit is een onverdunde Burt Bacherach compositie, met zalvende sax!<br /><br /><span style="font-weight:bold;">21. Black Sabbath - Trashed (1983)</span><br />Harde gitaren en snelle wagens gaan natuurlijk hand in hand. Zo overleed drummer Razzle van de Finse glampunkband Hanoi Rocks in 1985 toen de dronken zanger van Mötley Crüe de macht over het stuur verloor. Twee jaar eerder reed Black Sabbath zanger Ian Gillan (opvolger van Ozzy en Dio) de auto van een bandgenoot in benevelde toestand in de prak. Het leverde in elk geval een smerige heavy metal song op: Trashed.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">22. Robert Mitchum - Ballad Of Thunder Road (1957)</span><br />Als de drooglegging ergens goed voor was, dan was het wel voor spannende verhalen. Zo ook Thunder Road, een film over een bootlegger die zelf gebrouwen drank verkoopt in Kentucky en Tennessee en in zijn wagen continu op de vlucht is voor controleurs. Hoofdrolspeler Robert Mitchum zingt zelf de soundtrack, een opgewekte rockabilly tune waarin het tragische lot van de held omschreven wordt. “The law never got him, cause the devil got him first.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">23. Radiohead - Airbag (1997)</span><br />Thom Yorke heeft iets tegen auto’s. In een vroege b-side bezong hijals eens zijn angst voor Killer Cars, met UNKLE maakte hij Rabbit In Your Headlights, en dan is er ook nog Airbag, van het monumentale album OK Computer. Hij schijnt in zijn jeugd eens bij een ongeluk betrokken geweest te zijn. Dat we hier met een crash van doen hebben blijkt uit slecht een klein fragment, maar je zou kunnen betogen dat het de kern van de song is: “In a fast German car I’m amazed that I survived / An airbag saved my life.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">24. Serge Gainsbourg - Melody (1971)</span><br />De meest elegante car crash ooit komt natuurlijk op naam van de heer Gainsbourg, meesterverleider en halfgod van de Franse popmuziek. De man is in de eerste coupletten van deze zeven minuten durende albumopener volledig in de ban van de zilveren venus op de voorsteven van zijn wagen. De vleugels van zijn Rolls Royce aaien de lantaarnpalen. Hij verliest zich er zo in dat hij zelfs een prachtige vrouw - Melody Nelson - glad over het hoofd ziet. Het popje op de fiets verliest haar evenwicht, zo erg dat haar jurkje opkrult en even haar broekje zichtbaar wordt. Het loopt met een sisser af, en dat is maar goed ook, want ze moet het hele album nog mee.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">25. Mark Dinning - Teen Angel (1959)</span><br />Ah, een echte topper, dit Teen Angel, gezongen door een man die nooit de baard in de keel kreeg. Veel radiostations weigerden het liedje te draaien omdat het te morbide zou zijn, maar dat weerhield Mark Dinning er niet van de nummer 1 positie in de Billboard lijst te grijpen. Morbide is het liedje trouwens zeker. Een jong stel blijft met de auto steken op een spoorwegovergang. Nobel als hij is, brengt hij haar in veiligheid, maar ze rent terug, en wordt op gruwelijke wijze verminkt door een trein. Waarom, waarom in hemelsnaam ging ze terug? De hulpverleners zien tot hun ontsteltenis het antwoord in haar hand: zijn ring. Schijnt gebaseerd te zijn op een waar gebeurd verhaal.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">26. Emmy The Great - Mia (2009)</span><br />Folkie singer-songwriter schijnt in Engeland fans te hebben, hier is haar debuutalbum een beetje doodgevallen. Dat geldt letterlijk voor het liefje van de hoofdpersoon in Mia. Met zijn hoofd op het stuur, wel te verstaan. Zoals het een mooi dramatisch car crash verhaal betaamt, heeft de radio het ongeluk wel overleeft. Het speelt een liedje van die ene zangeres die hij zo goed vond. Hoe zat het ook alweer? “It was either Mia, or M.I.A.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">27. Bruce Springsteen & The E-Street Band - Wreck On The Highway (1980)</span><br />Ook The Boss heeft een echte tearjerker voor ons in petto. In het slotnummer van zijn beroemde dubbelalbum The River verhaalt hij van een afschuwelijk ongeluk op een verlaten stuk snelweg. Hij waarschuwt zelf de politie en ziet toe hoe het arme slachtoffer afgevoerd wordt met de ambulance. En dan de romantiek. Avond aan avond wordt hij wakker, midden in de nacht, en dan ziet hij de agent aan de deur van de weduwe. Een schrikbeeld, dat enkel verdreven kan worden door de klamme hand af te vegen aan de slapende geliefde naast hem.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">28. Swayzak - In The Car Crash (2002)</span><br />Zo’n beetje op dezelfde melodie waarop Tiga zingt over Sunglasses At Night, zingt Swayzak over een auto-ongeluk. Hippe retro electro, uit de tijd dat hippe retro electro weer helemaal mocht. Het nummer staat op hun album Dirty Dancing uit 2002. Deze track ademt zeer nadrukkelijk de sfeer van die andere elektronische crash classic: Warm Leatherette van The Normal.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">29. The Flaming Lips - Mr. Ambulance Driver (2005)</span><br />Films met Owen Wilson, je moet er van houden. Ik heb ooit een collega gehad die zwoer bij Wedding Crashers, een film over twee vrienden die bruiloften aflopen om vrouwen te ontmoeten. Lachen, gieren, etcetera. Lang verhaal kort: op de soundtrack staat een liedje van Flaming Lips over een auto-ongeluk. Het zou laten opnieuw opduiken op het album At War With The Mystics. De dramatische setting is zo langzamerhand bekend: liefje dreigt te overlijden, hij smeekt de ambulancebroeders op te schieten. Want als zij niet overleefd, wat heeft het dan voor zin dat hij ongeschonden uit het wrak gekropen is?<br /><br /><span style="font-weight:bold;">30. Jimmy Cross - I Want My Baby Back (1965)</span><br />Heerlijk, een stukje grafschennis zo tegen het einde van de rit. De hoofdpersoon uit deze curiositeit verliest zijn meisje als hij na afloop van een Beatles-concert in aanvaring komt met … jawel… The Leader Of The Pack. “Over there was my baby.. and over there was my baby.. and way over there was my baby.” Vervolgens ontspint zich een bizar hoorspel, dat eindigt met het geluid van een krakend openende kist. “Now I’ve got my baby back.”<br /><br /><span style="font-weight:bold;">31. Oh No ft Aloe Blacc - Second Chance (2006)</span><br />Aloe Blacc inderdaad, die man die vorig jaar een bescheiden hitje scoorde met soulliedje I Need A Dollar. De beste man loopt al langer mee en verkeert in Stones Throw kringen. Net als producer Oh No, die in het echte leven Michael Jackson heet en de broer is van pionier Madlib. Net als in I Need A Dollar loopt Aloe met een lege maag rond. Hij heeft de hele week hard gewerkt en stapt om drie uur ‘s nachts met de zwarte vlekken voor zijn ogen in de auto. Natuurlijk valt hij in slaap en ramt hij een andere wagen. Einde verhaal? Of krijgt hij een second chance?<br /><br /><span style="font-weight:bold;">32. Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich - Hold Tight (1966)</span><br />Er gaat niemand dood in dit liedje, er komt zelfs geen auto in voor. Toch hoort hij thuis in Perfect Car Crash Songs, en wel omdat het door Quentin Tarantino onder een van de beste crash scènes ooit geplaatst werd, in zijn film Death Proof. Stuntman Mike vs de onschuldige beeldschone meisjes. Tarantino moet geweten hebben dat Dave Dee, zanger van de band, als jongeman de agent was die als eerste ter plaatse was toen de Amerikaanse rock ‘n roll ster Eddie Cochran verongelukte in een klein Engels dorpje. De straat bezaaid met foto’s en gitaren. Dave Dee - hij bevestigde de mythe later in interviews - speelde zelfs nog op Cochran’s gitaar in het politiebureau. Meer over dat verhaal: http://atzedevrieze.blogspot.com/2010/07/hold-tight-british-invasion-zonder.html<br /><br />Dank voor de tips: @guuzbourg, @sseinen, @betonnie, @keesdekoning, @goedzosendar, @jaccovdl, @leoblokhuis, @petraanne, @luukst, @ericlooge, @dyonschlebos, @aterlaak, @ehpo, @brokenbranches,@richardnl82, @mrjmx, @dogpower, @geertoosterwijk, @4duckie2see, @vuig, @davethijssen, @paulschwarte, @dorpswacht, @martijnvet, @marcoleijtens, @misterjurre, @indebanvan, @race_inc, @sanderbax, @erikglazenburg, @koningdevon, @roelkramer, @robvanvegchel, @ewaldverkerk, @robinwildekamp, @gijsbertkamer, @rickbuur, @schoppenaas, @bobthonissen</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-16977036056074774492011-02-07T16:11:00.012+01:002011-02-19T11:49:39.838+01:00Slash at the Superbowl: solo gitarist zonder band<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRMxi38t3ckv7uz53EYspM0KJaE7-n7E6fNq5bimApQP5vTv8DiAlxWhTC8T66o4Tu1DVgzZQKKOGSW9gfNjJehfFJDRxlUG0u9I3JRlUveTfwjILho9K9e9zhBH2amX4HY04i1w/s1600/4653165546_75350ca492_o.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 248px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRMxi38t3ckv7uz53EYspM0KJaE7-n7E6fNq5bimApQP5vTv8DiAlxWhTC8T66o4Tu1DVgzZQKKOGSW9gfNjJehfFJDRxlUG0u9I3JRlUveTfwjILho9K9e9zhBH2amX4HY04i1w/s320/4653165546_75350ca492_o.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5570966645121679666" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Daar stond hij dan. Hij rees plotseling op uit een magisch gat in het podium. Slash, de onaantastbare, de man die gitaar speelt zoals sportvissers hun karper tonen, een beetje door de knieën, de vangst naar voren. De man die in zijn hoogtijdagen geen windmachine maar een helikopter had om zijn haar te laten wapperen. Vannacht speelde hij in de rust van de <a href="http://bit.ly/eC7nPT">Superbowl</a>, met megasterren Black Eyed Peas. Het was een groot spektakel, met honderden lichtgevende dansers die vooraan bij het podium hun handen omhoog wierpen. Als Daft Punk's Tron meets Top Of The Pops. Slash speelde Sweet Child 'O Mine en Velvet Revolver liedje Slither door elkaar, terwijl Fergie tegen zijn been aan schurkte.<br /><br />Ik heb ooit oog in oog gestaan met Slash. Heel even maar. Het was het jaar dat zijn band Velvet Revolver op Lowlands speelde. Er lopen natuurlijk voortdurend bekende muzikanten op het backstageterrein, maar toen Slash gesignaleerd werd ontstond een ongekend soort opgewondenheid. Aan de lopende band wilden mensen met hem op de foto, wat ik toch altijd een beetje not done vind backstage. Slash leek dat niet te deren, sterker nog: hij nam rustig de tijd en deed geen enkele moeite om anoniem rond te lopen of haastig zijn kleedkamer op te zoeken.<br /><br />Een uur later liep ik hem tegen het lijf, de meest iconische gitarist van zijn tijd. Ik ging pissen, hij was net klaar. Ik vond het mooi dat Slash ook gewoon pist als Slash. Iemand zei me laatst dat hij Brainpower tijdens TopNotch Extravaganza in de rij zag voor de wc's (de hokjes, niet de urinoirs), tussen de gewone bezoekers, en dat hij dat als een ultieme vernedering zag. Ik kon me daar wel iets bij voorstellen. Ook helden poepen, maar ze staan er niet voor in de rij. Maar Slash zag eruit als Slash. Ook op het toilet droeg hij zijn hoge hoed met trots en waardigheid. Zijn lange haar bedekte zijn gezicht, zijn ogen afgeschermd door een zonnebril, in zijn mondhoek een slap hangend peukje. Ik geloof dat het niet eens aan was.<br /><br />Toen, op Lowlands, had hij een band. Tweederangs weliswaar, maar toch. Afgelopen jaar op Pinkpop had hij ook een band. Derderangs. Rustend op het verleden. Zijn verleden. En toen ik Slash vanmorgen bij de Black Eyed Peas zag, moest ik denken aan een bandwedstrijd waarvan ik jury was, een paar weken geleden. De vierde act van de avond was een jongen met een gitaar, die een artiestennaam had waarmee hij zo in Megadeth kon. Singer-songwriter, dacht ik, maar dat was niet zo. Hij was solo-gitarist. Zonder band.<br /><br />Twee nummers mocht hij spelen. Het eerste was een ode aan een overleden vriendin, een trage solo, bibberend van de emotie. Een bizarre troef om uit te spelen in een bandwedstrijd, maar het was op een vreemde manier ontroerend, niet in de laatste plaats omdat zijn versterker allemaal geluiden maakte die er niet bij hoorden. Daarop volgde een hardrocknummer, met bas en drums uit zijn laptop. Dat klonk zo onwaarschijnlijk nergens naar dat ik bijna niet durfde te kijken. En die jongen speelde, alsof hij Slash was. Slash, die immers ook in zijn eentje stond te soleren voor die kerk in November Rain. <br /><br />Ik vroeg me af hoe het kon dat deze jongen hier zo stond, als solo-gitarist zonder band. Zou niemand hem verteld hebben dat het geen goed idee was? Hadden zijn bandleden hem op het laatste moment in de steek gelaten en wilde hij zijn fans niet teleurstellen? Wat het verhaal achter deze jongen ook was, dit had geen enkele zin. Het voelde als een 100 meter loper die als enige niet door heeft dat er allang voor een valse start gefloten is. Aan die jongen moest ik denken toen ik Slash vanochtend zag. Hij speelde zijn gouden rifje in het football stadion, het ritje dat nooit zo goed zal klinken zonder Axl, en al zeker niet met Fergie. Hij dobbert al vijftien jaar radeloos rond, op zoek naar iemand die hem een rol kan geven. Maar gisteravond was hij duidelijk de solo-gitarist van de verkeerde band. </span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-86188055784696792162011-01-31T10:22:00.013+01:002011-01-31T11:49:37.564+01:00Cd'tje met 2.000 boeken: delen met je vrienden is het nieuwe downloaden<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW6yp5s6zIZN7f7t1GeKD5fuZhKU1BbiGAg2_x3ObbJ5ky4D1AINP9PWYTwMYp24q6pNPAX5ByaTp2H4M_rRt_rx5_LvtGv0ZQTfvQLzrxeB6UKRCEMP1ZV3rcyM4is-tIot0v6w/s1600/IMG_0713.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW6yp5s6zIZN7f7t1GeKD5fuZhKU1BbiGAg2_x3ObbJ5ky4D1AINP9PWYTwMYp24q6pNPAX5ByaTp2H4M_rRt_rx5_LvtGv0ZQTfvQLzrxeB6UKRCEMP1ZV3rcyM4is-tIot0v6w/s320/IMG_0713.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5568283229961673794" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />"Met welk verkoopcijfer ben je tevreden?" Prikkelende vraag van Matthijs van Niewkerk voor meneer de commerciële boekenschrijver, maar Kluun aarzelt geen moment: "300.000", zegt hij. "Maar dan moet Herman Koch daar niet te ver boven zitten natuurlijk." 300.000, bescheiden aantal voor iemand wiens debuutroman meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Dat was dan ook een uniek geval, of zoals Al Jazeera zou zeggen: unprecedented. Zijn tweede verkocht een half miljoen, ook een dikke bestseller. Nee, 300.000, realistische schatting voor een bestseller auteur anno 2011. <br /><br />Zal dat zo blijven? De boekenbranche houdt de adem in. Er zijn mensen die het hardop durven zeggen: jongens, het gaat gebeuren, piraterij gaat ook hier de markt overspoelen, net zoals dat de muziekindustrie overkomen is. Maar de meeste mensen werken liever door, zo lijkt het. Mensen zullen altijd papier blijven verkiezen boven digitaal. Het leest niet zo lekker als een ouderwets boek, zo'n iPad. En uiteindelijk is er toch niets mooiers dan een boekenkast vol gebonden boeken? Met leeslint natuurlijk.<br /><br />Hoop wordt ook gevonden in de uitputtingsslag van piraterijbestrijders met kolossale torrentwebsites als The Pirate Bay en Mininova. Mininova is al gemarginaliseerd, The Pirate Bay heeft al zo veel klappen te verwerken gekregen dat we toch vroeg of laat voor een knock-out kunnen aftellen. Met een beetje mazzel krijgen we over een paar jaar ook wat strengere wetgeving. En daarna zullen we nooit meer iets zo groot laten worden, is het vaste voornemen.<br /><br />Deze week zat ik in de trein naar Hilversum. Achter mij zaten zeven Libelle dames. Vrouwen van boven de vijftig die volgens het cliché thuishoren in de categorie 'digitaal zwakzinnig'. Zo niet deze dames: "Ik heb gisteren een cd gekregen van Rita met 2.000 ebooks erop", zei de een. "Er staat van alles op, alle boeken van Baantjer." Als volleerde tienerdownloaders wisten ze dondersgoed wat de valkuilen zijn van digitaal freeloaden. "Esther Verhoef moet je er niet op zetten, daar ontbreken stukken uit." <br /><br />"Dat is niet wat ik versta onder sharing", zei iemand van de week tegen me. En dat zal voor veel mensen gelden. Filesharing, dat zijn van die websites met advertenties van lekkere hete meisjes bij jou om de hoek, die prijzen uitdelen omdat jij - nee, het is geen grapje - de 1.000.000.000.000.000ste bezoeker bent. Ondertussen gaan op kantoren die cd's rond. En nee, dat voelt niet als filesharing, dat voelt niet eens als delen, het voelt als lenen.<br /><br />Delen met je vrienden en collega's is het nieuwe downloaden. Het is veilig en je krijgt geen rotzooi binnen. Sterker nog: je vrienden kennen jouw smaak en jij die van hen. En mocht het ooit tot een streng downloadverbod komen, dan zullen de politiecontroles voornamelijk plaatsvinden bij grote massaplatforms. Niet bij een harde schijf die je deelt met veertig vrienden, niet bij een WeTransfer berichtje dat direct en alleen in de mailbox terecht komt van de mensen aan wie jij het stuurt. <br /><br />Dat is in elk geval een stuk kleinschaliger dan The Pirate Bay, vroeger gaven wij elkaar op het schoolplein toch ook cassettebandjes? Klopt, met het verschil dat ebooks makkelijker te delen zijn en ook nog eens de grootte hebben van een digitaal atoom. Een beetje film neemt al snel 700 MB in op je computer, een muziekalbum in fatsoenlijke kwaliteit rond de 100 MB. Dan Brown's Da Vinci code, 383 pagina's? 1,4 MB. Dat is ongeveer zo groot als je Hotmail inbox was in 1999, in 2011 is het niks.<br /><br />Net als Dan Brown zal Kluun tot de eerste auteurs behoren die dat zal gaan merken. Is hij de laatste bestseller auteur oude stijl? Het zou kunnen. Het lontje in het kruitvat brandt, maar niemand weet hoe lang het is en hoe snel het smeult. Maar Kluun snapt best dat het ooit tot een ontploffing zal komen. Hij realiseert zich dat 15 euro vragen voor een ebook niet realistisch is, zo vertelde hij in Nieuwe Revu vorige week. "Gevoelsmatig ligt de prijs ongeveer rond 5 a 6 euro", zegt hij. Nee, ik weet niet waar het heen gaat en al helemaal niet wat de oplossing is voor iedereen die er nu zijn geld mee verdient. Ik weet alleen wel dat als ik uitgever was, ik de digitale toekomst maar niet zou onderschatten. </span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-19655291325159135322011-01-24T09:26:00.016+01:002011-02-19T11:50:04.746+01:00The Voice Of Holland: "Zijn tattoos maken Ben Saunders authentiek"<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizdGKrNs-R3kUPyY5Ex7wF-CobGPChrwj2w0DuVGJ5ofl58meZlit8ngcpMT8V6i3kUMMKVi2268DptTTUC97y_FHlQ8b-4UAP36nmZmQ7JbEOnxxizHITWXH8Yn2kANsl3Z8QRw/s1600/Hind+-+Crosspop+%2528front%2529.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 316px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizdGKrNs-R3kUPyY5Ex7wF-CobGPChrwj2w0DuVGJ5ofl58meZlit8ngcpMT8V6i3kUMMKVi2268DptTTUC97y_FHlQ8b-4UAP36nmZmQ7JbEOnxxizHITWXH8Yn2kANsl3Z8QRw/s320/Hind+-+Crosspop+%2528front%2529.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5565762884261962386" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Jazeker, ook ik heb vrijdag naar de finale van The Voice Of Holland gekeken. Met een oog weliswaar, maar dat was genoeg om diep in de ziel te kijken van Ben, Kim, Leonie en Pearl, de sterren van morgen. Nee, daar geloof ik niet echt in. Natuurlijk geloof ik daar niet in. The Voice Of Holland en al zijn concurrenten gaan - dat hebben meerdere mensen voor mij inmiddels betoogd - niet om muziek, maar om tv. De winnaars worden niet beoordeeld op hun artistieke kwaliteiten, maar op hun talent als entertainer. Ze hebben een veilig decor om zich heen, een wereld waarin alles klopt. De ideale omstandigheden om te schitteren.<br /><br />Moeten we daar cynisch over doen? Wat mij betreft niet. De dynamiek en spanning van het programma zijn buitengewoon knap. Vanaf het begin werd de suggestie gewekt dat het nu daadwerkelijk om de zangstem zou gaan, dat het talent gekoesterd en niet afgefakkeld zou worden. De kijker geloofde het. Week in week uit zagen we de dolenthousiaste coaches hun talenten naar de top brengen, hoorden we de zalvende woorden van Wendy van Dijk en Martijn Krabbe. Wil je daarin mee? Wat mij betreft prima. <br /><br /><span style="font-weight:bold;">De lelijke achterkant van het talentencircus<br /></span>Vorige week stuitte ik tijdens de Eurosonic Noorderslag conferentie in Groningen op de lelijke achterkant van het talentencircus, bij een panel over transparantie in de muziekindustrie. Wie verdient er nog geld, en waaraan dan? Een van de panelleden was Eddy Tjon Fo, manager (en naar ik begrijp ook partner) van Hind, voormalig Idols-ster. Ze deed mee aan de eerste editie, legde het af tegen Jim en Jamai, maar er waren genoeg mensen die daar schande van spraken. Ook Hind, zo leek het, ging een vruchtbare carrière tegemoet. Haar eerste single werd een top tien hit, en ook haar album deed het aardig in de charts. <br /><br />Maar Hind's tweede album flopte, ze wist zich niet te plaatsen voor de finale van het Eurovisie Songfestival en ze dook vervolgens op bij crowdfunding platform Sellaband, het laatste toevluchtsoord voor artiesten die nergens aan de bak komen. Daar stelde ze zich ten doel 100.000 dollar in te zamelen voor een nieuw album. 100.000 dollar, niet misselijk in een tijd dat steeds minder mensen cd's kopen. Het kostte de nodige moeite, maar uiteindelijk lukte het. En toch mogen we Hind's comeback gerust een flop noemen. Daarover zat Eddy Tjon Fo ongegeneerd te mopperen. Over downloaders die niet betalen voor Hind's muziek, over radio 538 dat haar plaat niet draait, over Buma/Stemra dat niet soepel genoeg meewerkt aan een plan om 5,5 miljoen singles gratis te verspreiden.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Vaag marketingconcept <br /></span>Tjon Fo vergat een belangrijk onderwerp om over te mopperen: zijn eigen product. Want zonder het marketingbudget laat de muziekliefhebber zich geen afzichtelijk product door de strot duwen, laat staan een vaag marketingconcept als cross-pop. Die klant kan het niets schelen dat een artiest met de producer van Robbie Williams gewerkt heeft, en heeft al helemaal geen boodschap aan die sponsordeal met dat <a href="http://yfrog.com/h26frgvj">truttige zalfje</a> dat Hind op haar truck heeft staan. Ja maar, we hebben 40.000 van die 100.000 euro gereserveerd voor herpositionering, marketing van het merk Hind, zal Team Hind zeggen. We weten heus wel dat marketing geld kost. Denk je serieus dat je fan daar zelf voor wil betalen?<br /><br />Een artiest zo in de markt zetten als John de Mol doet met Ben Saunders, kan alleen John de Mol. Hij heeft het geld, maar nog veel belangrijker: hij heeft het format waarin de artiest tot zijn recht komt. Een competitie, een spelshow met lichtgevende galatrappen. Zodra die een volgend talent heeft om zich over te ontfermen, ben je nergens en moet je onnoemelijk hard werken om jezelf opnieuw te profileren. Een artiest die van de lopende band rolt bij The Voice Of Holland heeft nog niets. Ben Saunders scoorde alleen maar hits met covers. Hij heeft nog nul eigen muzikale identiteit. <br /><br /><span style="font-weight:bold;">We hebben zijn familie leren kennen<br /></span>Al denken sommigen daar anders over, en dat verbaast me nog steeds. Cécile Narinx, hoofdredactrice van Elle, verklaarde vrijdag in De Wereld Draait Door dat Ben Saunders door zijn tatoeages echt een karakter heeft. Ja, ze gebruikte zelfs het toverwoord van de popmuziek: dankzij zijn volgetekende lijf was Ben Saunders authentiek. Was het leven maar zo eenvoudig. 'We hebben zijn familie leren kennen', werd er gezegd, en 'Ben Saunders brengt echt iets nieuws'. <br /><br />Het blijft opmerkelijk dat een programma als De Wereld Draait Door zich keer op keer laat lenen voor dit soort propaganda-items. Zelfs PvdA Tweede Kamer lid Jetta Kleinsma laat zich verleiden om aan tafel te roepen hoe geweldig spannend het allemaal wel niet is en hoe talentvol al die kandidaten wel niet zijn. Zonder enige vorm van relativering. Hetzelfde Kamerlid liet zich een paar maanden geleden in hetzelfde programma al eens gaan over buitenaards leven. Als het over politiek gaat, worden de duimschroeven onder tafel vandaan gehaald, entertainment moet vooral entertainment blijven. <br /><br />Ben Saunders is een ouderwets sprookje, een mooi en perfect geregisseerd succesverhaal. Kijk alle vijf de coaches eensgezind op de banken staan. Hier willen we in geloven, natuurlijk willen we hier in geloven. Ik gun Ben Saunders een lange carrière als popster. Ik gun hem nummer 1 hit op nummer 1 hit. Ik gun hem vrouwen, auto's, champagne. En zijn vader en zijn broers ook. Zo niet, dan heeft hij gelukkig <a href="http://web.me.com/tattooben/lucky_6_tattoo/Gallerys/Paginas/Portfolio_TattooBen.html">een ambacht</a> geleerd.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-25062940151487040672011-01-03T11:58:00.010+01:002011-02-19T11:50:24.956+01:00Bust a Move: Oldschool hiphop, breakdance classics, electrofunk & sampled soul<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdEcx_s6ooyX-PoJJsaBTGBsjnnPLAvpajokagja7sCAzQaNCNAyE-JI4altGEmtTHUwfBXOUmJj-4dMOfn7mYZcdzcqJQm6Q8AdLESjqW5S8o9w0bV7xnl9GlZfqWZTsYpAmTOw/s1600/459887403_c2033d48a4_o.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdEcx_s6ooyX-PoJJsaBTGBsjnnPLAvpajokagja7sCAzQaNCNAyE-JI4altGEmtTHUwfBXOUmJj-4dMOfn7mYZcdzcqJQm6Q8AdLESjqW5S8o9w0bV7xnl9GlZfqWZTsYpAmTOw/s320/459887403_c2033d48a4_o.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5557912904365685410" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br /><a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/1Ym7jLz7FvJ623p2NhiM0b">220 tracks? 17 uur? </a>Moet je niet gewoon een genre proberen te vatten in 70 overzichtelijke minuten? Dat zei gisteren op Twitter <a href="http://twitter.com/campking">@campking</a> tegen me. Educatief verantwoord zal dat vast zijn, maar dat is het doel niet van mijn Spotify playlisten. Lang is goed, gewoon op shuffle zetten en verrast blijven. Vandaag weer een nieuwe, met als basis hiphop, van het ontstaan eind jaren zeventig tot en met 1989. Maar daar omheen selecteerde ik ook allerlei andere muziek die relevant was voor het ontstaan en de verdere ontwikkeling van de muziek.<br /><br />Nog altijd krijgen rappers vaak naar het hoofd geworpen dat hiphop geen muziek is, dat sampling een gebrek aan creativiteit is en dat de teksten zonder uitzondering gaan over bitches en money. Deze playlist laat horen dat mensen die dat beweren slechts in de halve waarheid geïnteresseerd zijn. Sterker nog: het is eerder tegenovergesteld. Hiphop is in zijn essentie juist een van de meest gevarieerde genres ooit, met groot respect voor en kennis van zijn roots. <br /><br />En dus vind je in deze playlist niet alleen oldschool hiphop (Grandmaster Flash, Kurtis Blow, Sugarhill Gang, Spoonie Gee), gangster rap (N.W.A, Ice-T), porno rap (Too $hort, 2 Live Crew), golden age mastodonten (Public Enemy, Eric B & Rakim, Boogie Down Productions), maar ook allerlei andere genres. Je hoort breakdance klassiekers (Incredible Bongo Band, Babe Ruth, Blackbyrds, Zapp), electrofunk en boogie (Paul Hardcastle, Newcleus, The Sylvers), en klassieke samples (James Brown, Ronnie Hudson, Rock Master Scott, The Charmels).<br /><br /><a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/1Ym7jLz7FvJ623p2NhiM0b">Beluister hier de Bust A Move playlist op Spotify.<span style="font-weight:bold;"></span></a><br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-50526491133817769972011-01-01T13:13:00.009+01:002011-02-19T11:50:40.914+01:00De hits van het nieuwe jaar: Perfect 20_11<span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI1UkD2J3J4SdVTcBr7x1lkSNaV4zQLgU9grJMCo1f5hTYHsh8SfM8ys0s4d-25LscSqkOgcuwGpHbo2NTNhzctyOnnx9ZOXUIxj8EiP8paaQO3l6_v9wOjmeIjTB5eShkqVj7rw/s1600/tumblr_le7dusUU6h1qe46mf.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI1UkD2J3J4SdVTcBr7x1lkSNaV4zQLgU9grJMCo1f5hTYHsh8SfM8ys0s4d-25LscSqkOgcuwGpHbo2NTNhzctyOnnx9ZOXUIxj8EiP8paaQO3l6_v9wOjmeIjTB5eShkqVj7rw/s400/tumblr_le7dusUU6h1qe46mf.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5556485981350451202" /></a><br /><br /><i>'Vijftien minuten? Als je niet uitkijkt duurt faam tegenwoordig nog korter. En dus kun je er maar beter zo vroeg mogelijk bij zijn. Natuurlijk staan er al weer heel wat grote releases gepland voor begin 2011 (R.E.M., Dr Dre), maar veel leuker zijn de nieuwe helden, of beter: potentiële helden. Perfect 20_11, gemaakt voor EHPO en Het Zesde Vlak, is een compilatie met 28 tips om het nieuwe jaar goed te beginnen:'</i><br /><br /><a href="https://www.wetransfer.com/dl.php?code=cn8OdfYJ&hash=1768209212905456460587453bfd7cb549bb1810c762810fa078654603d8a7a5bb620c72421a77" target="_blank">HIER</a> die download,<br /><a href="http://open.spotify.com/user/wilbertleering/playlist/6ifqzeR42GaMziLE0Pw35v" target="_blank">HIER</a> de lijst in Spotify (het spreekt voor zich dat deze lijst incompleet is). <i>Enjoy!</i><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4b5bAK0AQPHiA4WQxdXrB0iJ6_o1jkXGUPS8XAdryi_HGSzXV8nbOwFp-iZf0sNNbL_oKOayhcuL5mWi9cHbq7o2ldxJIpoH5hC8kq9nTQTBOz0ATKIrA3MuX3lr1UVeIpAluMg/s1600/Schermafbeelding+2010-12-29+om+20.24.01.png"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 343px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4b5bAK0AQPHiA4WQxdXrB0iJ6_o1jkXGUPS8XAdryi_HGSzXV8nbOwFp-iZf0sNNbL_oKOayhcuL5mWi9cHbq7o2ldxJIpoH5hC8kq9nTQTBOz0ATKIrA3MuX3lr1UVeIpAluMg/s400/Schermafbeelding+2010-12-29+om+20.24.01.png" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5556485976829310210" /></a><br /><b>1. The Naked & Famous</b> - <i>Young Blood</i><br />Young Blood is de hit die MGMT weigerde te schrijven voor zijn tweede album. Licht psychedelisch, maar wel super compact en catchy. Van een band uit nota bene Nieuw Zeeland.<br /><br /><b>2. Lykke Li</b> - <i>Get Some</i><br />Dat belooft wat: de Zweedse zangeres Lykke Li debuteerde 2 jaar terug met lichte, speelse pop, maar keer terug als venijnige vamp met zwart gelakte klauwtjes. <i>'I'm your prostitute, you're gonna get some'</i>. Grrrr.<br /><br /><b>3. </b><a href="http://eerstehulpbijplaatopnamen.blogspot.com/2010/12/james-blake-een-prachtig-momentum-door.html" target="_blank"><b>James Blake</b></a> - <i>Limit To Your Love</i><br />Britse producer die in 2010 indruk maakte met 2 diepe dubstep-EP's en met deze cover van Feist, een dansvloerballade, die je vanwege zijn subbassen zo hard mogelijk moet draaien. Zijn grote kracht: ruimtelijkheid.<br /><br /><b>4. The Crookes</b> - <i>Backstreet Lovers</i><br />Ergens tussen The Kooks (hoe kon het anders) en The Libertines. Zo op het eerste gehoor volstrekt zonder rock 'n roll, maar dit is wel een verdomd aanstekelijk popliedje.<br /><br /><b>5. Houses</b> - <i>Suicide</i><br />Eén van de grote Nederlandse beloftes scoorde al een undergroundhit met dit liedje van hun debuut-EP, een slepende, melodramatische indiepopsong met een enorm goede hook.<br /><br /><b>6. The Vaccines</b> - <i>Wreckin' Bar (Ra Ra Ra)</i><br />Minder dan anderhalve minuut heeft het Londense The Vaccines nodig om in je hoofd te kruipen, met een klassiek garagehitje in Ramones-stijl. Het mag duidelijk zijn: dat Ra Ra Ra is het refrein.<br /><br /><b>7. Idiot Glee</b> - <i>All Packed Up</i><br />Eenmans folkband met super slimme soulsamples. De apparatuur van de beste man ziet er misschien wat houtje-touwtje uit, zijn stem is kraakhelder. All Packed Up is zijn officiële debuutsingle op Moshi Moshi.<br /><br /><b>8. Crystal Fighters</b> - <i>Follow</i><br />Ze komen officieel uit Londen, maar rekruteerden een heel leger aan Spaanse meisjes voor hun debuutalbum en ontleenden hun naam aan een nooit afgemaakte Baskische opera. Je hoeft het niet te geloven, luister gewoon naar dit prikkelende popliedje.<br /><br /><b>9. Violens</b> - <i>The Dawn Of Your Happiness Is Rising</i><br />Ze komen uit New York, maar deden wel al eens London Calling aan. Daar was de band nog niet klaar, inmiddels is het debuutalbum af en hebben ze zeker 3 ijzersterke songs, indiepop met knipoog naar new romantics.<br /><br /><b>10. Factory Floor</b> - <i>Lying</i><br />De grootste buzz in de diepste underground van Londen is dit Factory Floor, een trio dat industriële elektronica maakt die genoeg houvast biedt om en redelijk breed publiek aan te spreken. Ze hebben formele goedkeuring van Stephen Morris (Joy Division, New Order) en Chris Carter (Throbbing Gristle, Chris & Cosey)<br /><br /><b>11. Neon Indian</b> - <i>Children Of The Revolution</i> (T.Rex cover)<br />Covers zijn soms veelzeggend: chillwave wonderkind Neon Indian doet een van mijn favoriete glamrockliedjes uit de jaren '70. Als dit de insteek wordt van zijn tweede album, wordt het een geweldige plaat.<br /><br /><b>12. Lola Kite</b> - <i>Different Story</i><br />Fris, dansbaar indiepoptrio uit Amsterdam, dat na bijna een jaar uitstel begin dit jaar eindelijk debuteert bij Excelsior. Deze tamboerijnrijke single ging het album al vooruit.<br /><br /><b>13. Cloud Nothings</b> - <i>Understand At All</i><br />Garagerock hoeft niet ingewikkeld te zijn, en daarom is het ook zo moeilijk om er goed in te zijn. Met 'Understand At All' heeft jongeling Cloud Nothings een topsingle.<br /><br /><b>14. Dev</b> - <i>Booty Bounce</i><br />In de categorie Ke$ha en Lady Gaga komt Dev, een pittige chick uit L.A. die niet aarzelt om haar kont als wapen in de strijd te werpen. Beetje plat, maar wel een hit.<br /><br /><b>15. Dazzled Kid</b> - <i>Yes No Maybe</i><br />Zal Voicst ooit nog bij elkaar komen? Ik vermoed eerlijk gezegd van niet. Frontman Tjeerd Bomhof slaat als Dazzled Kid een nieuwe weg in. Minder rock, meer pop, met dit mooie 'Yes No Maybe' als teaser, die ik eerlijk gezegd beter vind dan de echte single.<br /><br /><b>16. Nikoo</b> - <i>Shameless</i><br />De Eindhovense noiseband Nikoo (een project van Joep van Son van The Sugarettes) klinkt als een kruising van Pixies en No Age. Hard en snel, maar met gevoel voor goede liedjes.<br /><br /><b>17. Frankie & The Heartstrings</b> - <i>Ungrateful</i><br />Charmante jongen uit Sunderland, deze Frankie, die op London Calling buitengewoon gretig overkwam. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ie het daar voor een groot deel ook van moeten hebben, want zijn eerste single is erg catchy, maar heeft nu ook weer niet zoveel om het lijf. <br /><br /><b>18. Jai Paul</b> - <i>Btstu</i><br />Nee, dan Jai Paul, een producer met een spannend eigen geluid, een combinatie van de vervormde funk zoals we die kennen van Hudson Mohawke, met een mooie heldere falset en een tropisch randje.<br /><br /><b>19. Krach</b> - <i>Do The Wave Now</i><br />Krach is een geüniformeerd gezelschap uit Arnhem en Nijmegen. Een band die aandacht besteedt aan de looks, maar niet vergeet goed en strak te spelen. Een combinatie van rock en elektronica maakt ze vooral geschikt als laatste band voor de nacht begint. Ze hebben daar zelfs een truc voor ingestudeerd. 'Do The Wave Now' stond op hun EP Kompakt Disk, in januari verschijnt het album.<br /><br /><b>20. Destroyer</b> - <i>Chinatown</i><br />Afgelopen jaar verscheen een mooie maar onderbelichte plaat van Gayngs, een gelegenheidsgezelschap uit Wisconsin dat een ode bracht aan de softrock van de jaren '80. Komend jaar krijgen we een nieuw album van Destroyer, die op dit nummer alvast de pornosaxsolo in ere herstelt.<br /><br /><b>21. Jamie Woon</b> - <i>Night Air</i><br />Technisch gezien zou je Jamie Woon misschien een soulzanger moeten noemen, maar zijn album wordt geproduceerd door het mysterieuze dubstepkopstuk Burial, de man die nooit geïnterviewd wil worden. Dat levert gegarandeerd iets op dat anders klinkt dan al het andere. Hier alvast een ode aan de nacht, niet aan het wilde leven, maar aan de stilte.<br /><br /><b>22. The Medics</b> - <i>City</i><br />Het is alweer 5 jaar geleden dat Britse bands het vasteland overspoelden met directe, dansbare gitaarpopliedjes. Maar vooruit, mits goed gedaan mag het nog. The Medics - uit Utrecht - debuteert met een hoekige Franz Ferdinand popsong van formaat.<br /><br /><b>23. Reverse & Adje ft Jayh</b> - <i>Fock Wachten</i><br />De broer van Hef en de beatmaker achter Shenkie werken aan hun masterplan vanuit IJburg, Amsterdam, wijk der yuppen. Fock Wachten bewees zijn waarde al in de Opposites-Dio-Flinke Namen <i>package</i> in Lowlands' Alpha.<br /><br /><b>24. SBTRKT</b> - <i>Soundboy Shift</i><br />We hebben er weer een, een man met een masker. Brit SBTRKT maakt al muziek sinds de tijd dat 2-step hip was. Eigenlijk maakt hij dat nog steeds, alleen dan verpakt als dubstep. Je mag SBTRKT plaatsen in dezelfde categorie als FaltyDL en onze eigen 2562.<br /><br /><b>25. Pop-Up Animal Kids</b> - <i>Holy Moments</i><br />Een kwartet uit Amsterdam met een obsessie voor primaire kleuren en kinderinstrumenten, maar ook met een heel aardige EP. Had misschien net wat compacter gemogen, maar de hook blijft in elk geval haken.<br /><br /><b>26. Jay Electronica ft Jay-Z</b> - <i>Shiny Suit Theory</i><br />Rapper Jay Electronica heeft niet alleen een glimmend pak, maar ook Jay-Z op zijn single. De superster tekende hem en lanceert komend jaar zijn album.<br /><br /><b>27. Dale Earnhardt Jr Jr</b> - <i>Nothing But Our Love</i><br />Dale Earnhardt Jr is een succesvolle Amerikaanse autocoureur. En Dale Earnhardt Jr Jr is zijn zoon? Nee, het is een Amerikaans duo dat met hun Horse Power EP een van de stille verrassingen van 2010 maakte. Op dit 'Nothing But Our Love' geen brute paardenkracht, maar juist een honingzoet indiepopliedje met elektronische basis.<br /><br /><b>28. Katy B</b> - <i>Katy On A Mission</i><br />Volgens sommigen is Katy B de Lily Allen van de dubstep. Die benaming dankt ze ondermeer aan haar samenwerkingen met dubstep supergroep Magnetic Man en Horsepower Productions, maar zeker ook aan deze eigen single 'Katy On A Mission'. Cross-overtalent van het jaar?<br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-91626182652001311912011-01-01T12:05:00.005+01:002011-02-19T11:51:47.648+01:00Melancholia: nieuwjaarsconcert zonder Strauss<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY-RAhafHApjRudR70a-GbMX8kwZToqMrMVbB3zwnu0L64dFQrnZbcNuaC3Q2VZORG2mF82r7O71aPdOmsz9lzA02OGgcPgl4K-_inrR4SuCAJbcEQVvvJgnetZZW7NLaovwPgOQ/s1600/bohren.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY-RAhafHApjRudR70a-GbMX8kwZToqMrMVbB3zwnu0L64dFQrnZbcNuaC3Q2VZORG2mF82r7O71aPdOmsz9lzA02OGgcPgl4K-_inrR4SuCAJbcEQVvvJgnetZZW7NLaovwPgOQ/s320/bohren.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5557172312467913922" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><span style="font-style:italic;">Om het jaar te beginnen: de Strauss-loze <a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/1RutSNpBvQMchfDukgDAyn">playlist Melancholia</a>. Voor de klassieke nieuwjaarskater.<br /></span><br /><br />Gustav Mahler – Symphony No. 5 In C Sharp Minor: IV. Adagietto<br />Brian Eno – Fullness Of Wind (Variation On 'The Canon In D Major' By Johann Pachelbel)<br />Fennesz – Endless Summer<br />Philip Glass – Koyaanisqatsi<br />Bohren & Der Club Of Gore – Midnight Black Earth<br />Igor Stravinsky – L'Oiseau de Feu (The Firebird): Disparition du palais et des sortilèges de Kastchei, animation des chevaliers pétrifiés, allegresse générale - Excerpt 1910 Version<br />Helios – A Rising Wind (Instrumental)<br />Jonsi & Alex – Boy 1904<br />Max Richter – On The Nature Of Daylight<br />The Album Leaf – Twentytwofourteen<br />Ensemble Modern – For Your Ann Lill Op. - Henryck M. Gorecki<br />Glenn Gould – Goldberg Variations, BWV 988/Aria<br />Erik Satie – 3 Sarabandes: I. Premiere Sarabande<br />Biosphere – Shenzhou<br />Ólafur Arnalds – Erla's Waltz<br />Ryoji Ikeda – Op. 3 (for String Quartet) (2002)<br />amina – Rugla<br />Ensemble Intercontemporain – Boulez: Dérive 1<br />Nathan Fake – The Sky Was Pink<br />Johann Johannsson – Fordlândia<br />Penguin Cafe Orchestra – Penguin Café Single<br />Euclid – String Quartet No. 2, Op. 17, BB 75: I. Moderato<br />London Sinfonietta – Rain Coming for chamber orchestra (1982)<br />Yann Tiersen – L'absente<br />Harold Budd – Lost In The Humming Air<br />Pole – Pferd<br />Mstislav Rostropovich – Shostakovich : Cello Concerto No.1 in E flat major Op.197 : I Allegretto<br />Arvo Pärt – Spiegel im spiegel<br />Eluvium – Indoor Swimming At The Space Station<br />Claude Debussy – Clair De Lune<br />Boards of Canada – Hi Scores<br />Jon Manasse – The Cape Cod Files: Benny @ 100<br />Radiohead – Treefingers<br />William Basinski – Melancholia II<br />Jon Hopkins – Cold Out There<br />Herbert Henck – Das Buch der Klänge, No. 1<br />Daniel Barenboim – Schoenberg : Verklärte Nacht Op.4 : IV Adagio<br />Pantha Du Prince – Saturn Strobe<br />Klaus Schulze – Freeze<br /></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-91667387303545763342010-12-28T08:26:00.050+01:002011-02-19T11:51:05.413+01:00Touché: Tapes 'n Tapes bekeert haters met Google Translate<span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Zomaar een Twittergesprekje op de maandagavond: even de nieuwe releases doornemen met 3VOOR12-collega Erik Zwennes. Ter sprake komt het derde album van Tapes 'N Tapes, een band uit Minneapolis die in 2005 debuteerde met de uitstekende rammelindieplaat <a href="http://open.spotify.com/album/4rkdNr0mHqeatTaEcHnB6Y">The Loon</a>. Opvolger <a href="http://open.spotify.com/album/0kMA0rgdNdznLb2dK04oEk">Walk It Off</a> uit 2008 was aardig, rauwer geproduceerd, maar met minder sterke liedjes. De verkopen vielen kennelijk erg tegen, want na dat album zette hun platenmaatschappij XL ze op straat. <br /><br />Begin 2011 verschijnt nummer drie: Outside, op hun eigen label. Ik ben er nog niet echt enthousiast over. Dat zei ik gisteren ook, en daarbij werd ik direct op mijn vingers getikt door een fan. Was het niet een beetje te vroeg om zo hard te oordelen? Achteraf? Ja, eigenlijk niet cool. Probeer ik ook altijd te vermijden, maar soms doe je het toch. Uiteindelijk is muziek ook vaak gut feeling, eerlijk is eerlijk. <br /><br />Het gesprek nam een wonderlijke wending toen de band zich er zelf ineens mee ging bemoeien. Met vertaalmachine-Nederlands. Een klassiek geval van de kracht van Twitter goed gebruiken, want as we speak luister ik schaamtevol opnieuw naar Tapes 'N Tapes.<br /></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdTv8E4G9j1XWGXRMKI8tcHpsK_zgMLO13YCYvuojF_rue2rrigwIIjdNBZgnFHsbndVqOErVK0uxPsTaaHQRYiNBHauSdr9s0Iox4slDSzn2qSE0OmGQb2n9twifruwCWkfutGg/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.45.30.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdTv8E4G9j1XWGXRMKI8tcHpsK_zgMLO13YCYvuojF_rue2rrigwIIjdNBZgnFHsbndVqOErVK0uxPsTaaHQRYiNBHauSdr9s0Iox4slDSzn2qSE0OmGQb2n9twifruwCWkfutGg/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.45.30.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636714265498322" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO3Ygkt9he4OVPUPVsKGXu_vd3RvUBgJ3d9_MqrX1LBnf_fNj2kRS3t0KcMUWdbLSFP_bWpPfSt9_8ur5T-onzj5nIyRO3n9Sm07MWKgYauBzM55ZpV04oefNV3LRvA9rHgIGMrQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.45.53.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 122px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO3Ygkt9he4OVPUPVsKGXu_vd3RvUBgJ3d9_MqrX1LBnf_fNj2kRS3t0KcMUWdbLSFP_bWpPfSt9_8ur5T-onzj5nIyRO3n9Sm07MWKgYauBzM55ZpV04oefNV3LRvA9rHgIGMrQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.45.53.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636661805585906" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCwD6P44DspAFxOUe4uviVas7OExXlHGblZabwHGOejhp-I0Rhia5eodCkgzjt4eV_1xeJ6ZbMavsEImHc6ltm4lgJTjYDLRp1pdYezafkgwZRnzwlWz1vyr_MB_2u-8TRyLNtVA/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.46.11.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCwD6P44DspAFxOUe4uviVas7OExXlHGblZabwHGOejhp-I0Rhia5eodCkgzjt4eV_1xeJ6ZbMavsEImHc6ltm4lgJTjYDLRp1pdYezafkgwZRnzwlWz1vyr_MB_2u-8TRyLNtVA/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.46.11.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636585815505298" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP_pkeDY_sFQ8BBdhw8cftgG0V7MZnCoQfHXr-JiX6636g8Rt72AmPHckbR5QaBnFm-JZcz35wSYEGzkEPcntZ4pnkpC3SSk7c2xL0wBOc8v8yimw3PVQtjSgKhf9fxZY5SwqL_A/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.40.00.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 144px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP_pkeDY_sFQ8BBdhw8cftgG0V7MZnCoQfHXr-JiX6636g8Rt72AmPHckbR5QaBnFm-JZcz35wSYEGzkEPcntZ4pnkpC3SSk7c2xL0wBOc8v8yimw3PVQtjSgKhf9fxZY5SwqL_A/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.40.00.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636476093716642" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2V9mBi30YBIm03Nk2VM4uBsv9kXW-mdg3zOUTPvF7HZN1SQZjHupyKpM_-t5l_Qfv0T6apS2xij_sbT2FBKd-avkkttaQxdLRmMRgZZ7aE7o6SiBpPzruvnZCTBGUH38ZtWzQhg/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.41.28.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 159px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2V9mBi30YBIm03Nk2VM4uBsv9kXW-mdg3zOUTPvF7HZN1SQZjHupyKpM_-t5l_Qfv0T6apS2xij_sbT2FBKd-avkkttaQxdLRmMRgZZ7aE7o6SiBpPzruvnZCTBGUH38ZtWzQhg/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.41.28.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636390239542466" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv97xwqjHgHks609SXXkR2OoW7XnWwgTWqRA7i6wGnCFhiXU0SFCpIzrzANt5yAsgzIhow_zfiXnrI3LeNxgMn2EYxd-8AyApLzJLnMULYdhYidPFXSeZDE5x4mGcLGYMFuGnfhg/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.42.32.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 146px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv97xwqjHgHks609SXXkR2OoW7XnWwgTWqRA7i6wGnCFhiXU0SFCpIzrzANt5yAsgzIhow_zfiXnrI3LeNxgMn2EYxd-8AyApLzJLnMULYdhYidPFXSeZDE5x4mGcLGYMFuGnfhg/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.42.32.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636231332961378" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUJpdVcWTNi7zWbsvogxA65bYRwB7WXYffUX7yq0pCrUAqkNME78KIbumXnQbtNeSJFu3w51-nLTZBco_kf3_-G_FejeEWzKu-GW7YTmtfi9zZAED6ijnG2leKTP3W_EsDNzaydQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.42.01.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUJpdVcWTNi7zWbsvogxA65bYRwB7WXYffUX7yq0pCrUAqkNME78KIbumXnQbtNeSJFu3w51-nLTZBco_kf3_-G_FejeEWzKu-GW7YTmtfi9zZAED6ijnG2leKTP3W_EsDNzaydQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.42.01.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636156310146274" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglfAGg3wY6iR_eRXrRyLVCLzL_ibvs0DgNXr_GSndUkY056F7DJA95y2YfF6daOSddTLMLkk2jlX5923Dfl4xqLWQgC4QohNenyiZfRwH-1mDOCB5AsV3Zl72jWAjg3r2GlB7ixQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.43.26.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 144px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglfAGg3wY6iR_eRXrRyLVCLzL_ibvs0DgNXr_GSndUkY056F7DJA95y2YfF6daOSddTLMLkk2jlX5923Dfl4xqLWQgC4QohNenyiZfRwH-1mDOCB5AsV3Zl72jWAjg3r2GlB7ixQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.43.26.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555636060710092706" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigtNQ5UZSqLSUH6VuNzRxz-ER1-bcwyn84UowxCrGSj95ttDLvd4A1fAUWKgP0XuxP8TZEOOPjjuKkjvum4DdsZ7g_vNWAgubplO20zw2vV3GRJjNpd3bvmO2U3kT9Qm22XtrhUQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.43.50.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 146px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigtNQ5UZSqLSUH6VuNzRxz-ER1-bcwyn84UowxCrGSj95ttDLvd4A1fAUWKgP0XuxP8TZEOOPjjuKkjvum4DdsZ7g_vNWAgubplO20zw2vV3GRJjNpd3bvmO2U3kT9Qm22XtrhUQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.43.50.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635988068328658" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7G1EGxrVB9Rf__lHl2v6grhkYuj-U6iS-w4ZvGDp1ZARgQNiQqSw1T-9Xb4ObQp2W9hECta9wPosIBrdYm0NnWanpa9aQNwDc5oq5Iur4jp0HZdPbiL9INUw4MNi0P2LvXAb4-w/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+08.40.02.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7G1EGxrVB9Rf__lHl2v6grhkYuj-U6iS-w4ZvGDp1ZARgQNiQqSw1T-9Xb4ObQp2W9hECta9wPosIBrdYm0NnWanpa9aQNwDc5oq5Iur4jp0HZdPbiL9INUw4MNi0P2LvXAb4-w/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+08.40.02.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635912329060018" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP7onxxnZic9Gq-BEah7DpkKCXdndQed8bU-4mGnBgFCU-YLkkZZzajgfWMblkkqQSyoFdWL7oB0-k-26ZU19HCbePNFIlsIWsiKSl-38EGq6FM85A1xQ0ZKIRVgNTcBwO4-Xjzw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.44.11.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 165px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP7onxxnZic9Gq-BEah7DpkKCXdndQed8bU-4mGnBgFCU-YLkkZZzajgfWMblkkqQSyoFdWL7oB0-k-26ZU19HCbePNFIlsIWsiKSl-38EGq6FM85A1xQ0ZKIRVgNTcBwO4-Xjzw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.44.11.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635768719530258" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5w8lCeVQUcx3qKv4sF8pCj61tpJ0ulCj8bcQXGZqEa1KjsLvwup5LcQlQxXi4u7y8F322AZpg4BCU68UFcbh8Z5kjV2sRQ20ZFWs3k_9y6_yfejg-qCctSGOaDTd7fKJIvTDgRw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.44.48.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 165px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5w8lCeVQUcx3qKv4sF8pCj61tpJ0ulCj8bcQXGZqEa1KjsLvwup5LcQlQxXi4u7y8F322AZpg4BCU68UFcbh8Z5kjV2sRQ20ZFWs3k_9y6_yfejg-qCctSGOaDTd7fKJIvTDgRw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.44.48.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635692475020834" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6_oPFKC-V_PohcLdbC5DL2v_dOiO4DQ2Ehx-nbuScFyBxIvMYtMct5FW55-BshfAIYTEzmD2HMExe-F6OB0yFtqhg5AIz_B1FUMMUIGbE_B5c8iG6QVdXc1W9jYqIqU2VGTxrKQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.46.28.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 168px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6_oPFKC-V_PohcLdbC5DL2v_dOiO4DQ2Ehx-nbuScFyBxIvMYtMct5FW55-BshfAIYTEzmD2HMExe-F6OB0yFtqhg5AIz_B1FUMMUIGbE_B5c8iG6QVdXc1W9jYqIqU2VGTxrKQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.46.28.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635425805648258" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsUNdLyZGKvjBsxxig8-3J9oOWbQ6DkFOUnzno6KSpvV_CskFHiVLCAlJcjc4VO_xiSz9DIxQwcKLUKcUQGriUR6bKsx4PLNpGoVnCPbbF1shlvnEeUQj3SfSFIzJviVBlnSz2oQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.48.00.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 162px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsUNdLyZGKvjBsxxig8-3J9oOWbQ6DkFOUnzno6KSpvV_CskFHiVLCAlJcjc4VO_xiSz9DIxQwcKLUKcUQGriUR6bKsx4PLNpGoVnCPbbF1shlvnEeUQj3SfSFIzJviVBlnSz2oQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.48.00.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635281549513378" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6rBDZdMkzuRxoautncN63h6sgk72pH2_Vpsau56lQF35dJxhhTIExv9tpPe1DVEsdHGVZO-U2BP-n8XKiwIw5HbAYB6mTZWpdF8KJU0pSCTAhXcdM6dFOupo01bo67y1FLFPpsw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.48.13.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 144px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6rBDZdMkzuRxoautncN63h6sgk72pH2_Vpsau56lQF35dJxhhTIExv9tpPe1DVEsdHGVZO-U2BP-n8XKiwIw5HbAYB6mTZWpdF8KJU0pSCTAhXcdM6dFOupo01bo67y1FLFPpsw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.48.13.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635149998832242" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYPamocA5HoDfQ_np0e-m9-rdilvph9ZRkBAw32emetbgP-Uq5b_9q1uV70rFrQOLlpXQ7wi1e2rQ7_YySwONgwxr6BLhmPG5ScVoWwHsMv1OZunSisAjUa0sU_wmayHRu51f7vw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.48.47.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 125px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYPamocA5HoDfQ_np0e-m9-rdilvph9ZRkBAw32emetbgP-Uq5b_9q1uV70rFrQOLlpXQ7wi1e2rQ7_YySwONgwxr6BLhmPG5ScVoWwHsMv1OZunSisAjUa0sU_wmayHRu51f7vw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.48.47.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555635033450324338" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaP1oohFTSTgzB9mt6yuFvIdwcwRwb1j21ZkNs49Oqtt4Fm7PPv4Xe3EuGH8EcJOWyXVT8UgV_cyORs5jPcyx2LVuRQBsDf0zVXKiguEHC6n1veAgmU995Rt-ZJwaJt8ixNWjHcw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.02.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 167px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaP1oohFTSTgzB9mt6yuFvIdwcwRwb1j21ZkNs49Oqtt4Fm7PPv4Xe3EuGH8EcJOWyXVT8UgV_cyORs5jPcyx2LVuRQBsDf0zVXKiguEHC6n1veAgmU995Rt-ZJwaJt8ixNWjHcw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.02.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634922947557778" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrtTrNH0bnO9J5G6Uu93RtcpPDWf4Xzfi0za4q6gCsQjLFgpXtfP-LO-hK5nsGzBEMOey8J0oTAa_QZuKt9R3hvNK1CVkQ1kJ7HsMZMn2telOKRwWYICsSZM_Nsm2VqnSRguMdcQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.14.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrtTrNH0bnO9J5G6Uu93RtcpPDWf4Xzfi0za4q6gCsQjLFgpXtfP-LO-hK5nsGzBEMOey8J0oTAa_QZuKt9R3hvNK1CVkQ1kJ7HsMZMn2telOKRwWYICsSZM_Nsm2VqnSRguMdcQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.14.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634857655284082" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAExmSr0r18SH-vtLjKNyH56Go3kralGhtKldD5SfH7IWBH2pbrHQUMbjJ-QTB6g2_EN0v76rha3Ves_yYdtnjKFJWttJkHXTISnBj4AJx-eZ86_2rVKkGf7OTZxNYEEYdfq2m8A/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.32.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 170px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAExmSr0r18SH-vtLjKNyH56Go3kralGhtKldD5SfH7IWBH2pbrHQUMbjJ-QTB6g2_EN0v76rha3Ves_yYdtnjKFJWttJkHXTISnBj4AJx-eZ86_2rVKkGf7OTZxNYEEYdfq2m8A/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.32.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634570934730018" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg58gBxOEsIVaZ6VFapZz8kQyX5T3olWIAHMxZdI39rK7pcFane7CTxs9JkdorPEQXMimaaSgANQQdzbPOKrXU9vYVhtlainiTONe5p8J3_5dEuF5dCzB5SCgFV2SRsNOT-8lAbAQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.58.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg58gBxOEsIVaZ6VFapZz8kQyX5T3olWIAHMxZdI39rK7pcFane7CTxs9JkdorPEQXMimaaSgANQQdzbPOKrXU9vYVhtlainiTONe5p8J3_5dEuF5dCzB5SCgFV2SRsNOT-8lAbAQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.49.58.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634490295313666" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZtAsMyIc9CfkxzfP3Uz396avYLIarEpK0fsXQPA_Vjgf2PVzTwVsXBDiydr6mt_1Q0E55oXxJt04Mwpefd01_UAsjzcnK19zZKmaBgrwMlJZRFfD9uQezoU6M4nnoCe3KVMPdXQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.50.20.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZtAsMyIc9CfkxzfP3Uz396avYLIarEpK0fsXQPA_Vjgf2PVzTwVsXBDiydr6mt_1Q0E55oXxJt04Mwpefd01_UAsjzcnK19zZKmaBgrwMlJZRFfD9uQezoU6M4nnoCe3KVMPdXQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.50.20.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634306725635746" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge9GmGrBRvY9fDAeFZcAhXF8VPTphv0somLkZIhkktpED7VrQkNRBgzuoZL94RuDinvxe-3J1qI1RsuYklY165kEAMlQeLJ1kGboHQFumQoT0DENZnquAscBuI6SFcPpVlQcY6RQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.50.37.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 164px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge9GmGrBRvY9fDAeFZcAhXF8VPTphv0somLkZIhkktpED7VrQkNRBgzuoZL94RuDinvxe-3J1qI1RsuYklY165kEAMlQeLJ1kGboHQFumQoT0DENZnquAscBuI6SFcPpVlQcY6RQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.50.37.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634221586819202" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju67OjwsHZ7e9pzmsF4h0MzQkxeV9whuBbq77ZnWUNNwoZ9BW5Noz3Z5TJCIn7HMT-Nu8V9TI6fMyQpx9qUUec42BpbKh8raDZocfBVUYEvjJ48D-pHY2u52rASOJT4x_spQa3mw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.51.00.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 162px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju67OjwsHZ7e9pzmsF4h0MzQkxeV9whuBbq77ZnWUNNwoZ9BW5Noz3Z5TJCIn7HMT-Nu8V9TI6fMyQpx9qUUec42BpbKh8raDZocfBVUYEvjJ48D-pHY2u52rASOJT4x_spQa3mw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.51.00.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634137132915794" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_iHiNo0NHF1t3p96TfOrjktqYVenaBMOUZsXv4myyj920qBgqODus5NjxPrlgANm21mfmBAj_Xj9BTS6gMh8bDfLNx6x9ZftS65pw2xj92EaxXZtYawa54MOa-yOgJRwJHr2igQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.51.20.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 168px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_iHiNo0NHF1t3p96TfOrjktqYVenaBMOUZsXv4myyj920qBgqODus5NjxPrlgANm21mfmBAj_Xj9BTS6gMh8bDfLNx6x9ZftS65pw2xj92EaxXZtYawa54MOa-yOgJRwJHr2igQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.51.20.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555634070288637522" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9lrYVrY9ylXjqDS4f-bgNRq5cil1j2CmwFzZJBnl3iTN6X6XgJ0VDX93gcaQ85KWkegpELHsikyEm5Q_5BQNFFIajQMK5GiV_nDcKlQNAg7_9ZBRud0ykOjaffa7uJSvZp-4bGQ/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.51.32.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9lrYVrY9ylXjqDS4f-bgNRq5cil1j2CmwFzZJBnl3iTN6X6XgJ0VDX93gcaQ85KWkegpELHsikyEm5Q_5BQNFFIajQMK5GiV_nDcKlQNAg7_9ZBRud0ykOjaffa7uJSvZp-4bGQ/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.51.32.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633972122908802" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcb15tRfsmRHffLexo47P_ta1Jr_UVh-9UoM7ER4uIHKwcpZPJ8ofpBBzQpbpvF3LzeRZoKLHksDfB6qmPqyeRha_O5sG13w8kAqpsERTu_h70672eezqBF6I_JlnXk8doXz5oiA/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.52.26.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 176px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcb15tRfsmRHffLexo47P_ta1Jr_UVh-9UoM7ER4uIHKwcpZPJ8ofpBBzQpbpvF3LzeRZoKLHksDfB6qmPqyeRha_O5sG13w8kAqpsERTu_h70672eezqBF6I_JlnXk8doXz5oiA/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.52.26.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633829713977826" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn0zpNVF2e8BCJBRgVdJb1EwPcYb6I67CuRN94R6nlCKJ7rfoPz_XnZF3CO0NsUky8YUPEYP6Ee6tF46nv7Hp5xf9EHq5OcQhBlSpIz-1pONoOeUGbcWZ4xTkGUTArxuELf_SShw/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.52.51.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 165px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn0zpNVF2e8BCJBRgVdJb1EwPcYb6I67CuRN94R6nlCKJ7rfoPz_XnZF3CO0NsUky8YUPEYP6Ee6tF46nv7Hp5xf9EHq5OcQhBlSpIz-1pONoOeUGbcWZ4xTkGUTArxuELf_SShw/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.52.51.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633617579373490" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5EaTVpenCbJ15L2n-h9PG7VzTwjlXiynYZILK6rH4ML22-OMYXoeirelQa4DDNLt4lKx23OSWfYGzJSls2hNKp6jnP_kaK0DXKPdUrV8DRdifXEP8CPRn7t6Tpwd9bFI4brmCIA/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.53.03.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 146px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5EaTVpenCbJ15L2n-h9PG7VzTwjlXiynYZILK6rH4ML22-OMYXoeirelQa4DDNLt4lKx23OSWfYGzJSls2hNKp6jnP_kaK0DXKPdUrV8DRdifXEP8CPRn7t6Tpwd9bFI4brmCIA/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.53.03.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633535264028002" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpFpo-umbAnk7iTGN8syvbZR42s5PSEm9AiGyYctpaBXkkgbbzh0aIdQjCY97fseFtcKkSFJLYXrK1SODZuBbK1sW1hQG64FmYd1sMmiQTcexc0gn1GKCfk0OTtKrvz6KMSs7_w/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.53.19.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpFpo-umbAnk7iTGN8syvbZR42s5PSEm9AiGyYctpaBXkkgbbzh0aIdQjCY97fseFtcKkSFJLYXrK1SODZuBbK1sW1hQG64FmYd1sMmiQTcexc0gn1GKCfk0OTtKrvz6KMSs7_w/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.53.19.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633301334458642" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJj3Cjdj3HDaFqKKggT-1oMIlb-DuOhbjAHm5N70Ny8oKcxTk_XeIa-_-833wn9y2ppcK7XnMr-6oQBbUnJUGqjstB-mfAUq79eMdkdXLolZKrSm1EP_dkUS_qJ0Wk5jHAuQKb9Q/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.24.38.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 169px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJj3Cjdj3HDaFqKKggT-1oMIlb-DuOhbjAHm5N70Ny8oKcxTk_XeIa-_-833wn9y2ppcK7XnMr-6oQBbUnJUGqjstB-mfAUq79eMdkdXLolZKrSm1EP_dkUS_qJ0Wk5jHAuQKb9Q/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.24.38.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633210934699666" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOWTfxNA5VdXThzcPqZnR2q7Tw04ergpgAt9sixbb7M88bzE3YTku79tT1PkToUb6WTa6w8cpLdHWxyGRcKpNfJqFpjsxkouS95zk2-bQwULHe9f46FosrGvt3QRbmqu2wdtJew/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.54.12.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 125px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOWTfxNA5VdXThzcPqZnR2q7Tw04ergpgAt9sixbb7M88bzE3YTku79tT1PkToUb6WTa6w8cpLdHWxyGRcKpNfJqFpjsxkouS95zk2-bQwULHe9f46FosrGvt3QRbmqu2wdtJew/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.54.12.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555633061590146738" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihY2-3sQa0XJCl9kAgtV7JyNGMq8Zx0rcgeW5edpqYEkDFhdJ1FnYlGpk3V7z20n-qUC-YlP93lnR5foHZ1_kHey1A_ob-RNR-pZhcHaq8owkohmbXCoC1T9vPzvmLvd66dcUshA/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.53.37.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 148px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihY2-3sQa0XJCl9kAgtV7JyNGMq8Zx0rcgeW5edpqYEkDFhdJ1FnYlGpk3V7z20n-qUC-YlP93lnR5foHZ1_kHey1A_ob-RNR-pZhcHaq8owkohmbXCoC1T9vPzvmLvd66dcUshA/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.53.37.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555632983013940882" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsyGbslZUayPyxbN4W8hNK66Av6-DyJ0_HefaZM6yfbH476G_IBb_iWGz_hvEhJRQ8nqw1vUWKiS5MGzctgR4xZvnUuvVksa4af_q8nb0N3YJW8UiBDAHIPzv-P187uyoA2kzTwA/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.54.31.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 126px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsyGbslZUayPyxbN4W8hNK66Av6-DyJ0_HefaZM6yfbH476G_IBb_iWGz_hvEhJRQ8nqw1vUWKiS5MGzctgR4xZvnUuvVksa4af_q8nb0N3YJW8UiBDAHIPzv-P187uyoA2kzTwA/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.54.31.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555632900411416082" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTHQtjaeuZ-5ws3soZJNBVf5uJE_uK1O3iOwvz7DduvwST8yC1cwZxgBOj6njZVmHOF_lq6pLrqodJr1hWzGtQE9KP6MvcQrmy0PzRMFgl1ZWw7JLUwXEBv1wl5LYKNR1q8zW6pg/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.54.48.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 107px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTHQtjaeuZ-5ws3soZJNBVf5uJE_uK1O3iOwvz7DduvwST8yC1cwZxgBOj6njZVmHOF_lq6pLrqodJr1hWzGtQE9KP6MvcQrmy0PzRMFgl1ZWw7JLUwXEBv1wl5LYKNR1q8zW6pg/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.54.48.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555632813484378962" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7KtcuRPbK-zHuoXk6TglAY6Tys93fJMe27mvKHvprRFLI_OmOhdVWMYuqfFr3qg_hfUhkPxIpKLuZ7qIh-wdptuzHW6RQ_xS3LV95kHxS6BbJqfwQ_FcfzyDJcovGrpsl3nYbkg/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.55.05.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 146px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7KtcuRPbK-zHuoXk6TglAY6Tys93fJMe27mvKHvprRFLI_OmOhdVWMYuqfFr3qg_hfUhkPxIpKLuZ7qIh-wdptuzHW6RQ_xS3LV95kHxS6BbJqfwQ_FcfzyDJcovGrpsl3nYbkg/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.55.05.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555632593572451586" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif5n7awDOitmBEMHMYC0vKTxQo7BLZJnEG79j-Gk66_I9C7lcd1zPVvOLs_wTzEHcowBhmv2PFjG1kfDwtHGdP_E_rKB4s9LsLpvYuvamiDsp7SutInKOp-T7O0ZMOTgC6f4Tf4A/s1600/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.55.21.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 167px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif5n7awDOitmBEMHMYC0vKTxQo7BLZJnEG79j-Gk66_I9C7lcd1zPVvOLs_wTzEHcowBhmv2PFjG1kfDwtHGdP_E_rKB4s9LsLpvYuvamiDsp7SutInKOp-T7O0ZMOTgC6f4Tf4A/s320/Schermafbeelding+2010-12-28+om+07.55.21.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555632523516817170" /></a>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-19689437422839272642010-12-22T09:33:00.007+01:002011-02-19T11:52:06.167+01:00Top 54 (correctie, 55!) albums van 2010<span style="font-style:italic;">Een jaarlijstje met meer dan vijftig albums? Pathetic. Nou ja, nee, dat vind ik niet. Er zijn mensen die klagen dat ze geen tien goede albums bij elkaar kunnen verzinnen over een jaar als dit. Onzin. Een ruwe schatting leert dat ik dit jaar ongeveer 300 albums goed genoeg gehoord heb om er een oordeel over te kunnen geven. Dat is niet om op te scheppen, dat is mijn werk. En als je ze dan toch gehoord hebt, dan kun je ze net zo goed even op volgorde zetten, want wat zegt een top 10 nou helemaal? En toen Job de Wit onlangs zijn <a href="http://www.jobdewit.nl/?p=748">top 53 over 2010</a> presenteerde, dacht ik: daar ga ik overheen. Hence: de top 54 (correctie, 55!) van 2010. Op verzoek van <a href="http://twitter.com/guuzbourg">@guuzbourg</a> met toelichting.</span><br /><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/61EomGoCJpL._AA115_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 1. Flying Lotus - Cosmogramma</strong><br /><br />Een alomvattend en persoonlijk levenswerk van deze jonge beat- en bassmaker uit Los Angeles. Dronken, katerig, soms strak, soms chaotisch, maar het belangrijkste: een grillige instrumentale verhaallijn, van wanhopig tot euforisch. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41NSITggPzL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/72mGz9Dnt42euozq8yBULe">2. Beach House - Teen Dream</a></strong><br /><br />De zegetocht van Beach House in Nederland begon op de avond dat Sven Kramer zijn gouden plak vergooide en gold voor mij toen als ideale pleister op de wonden. Afstandelijk en sensueel tegelijk, het kan kennelijk. Met de dandyeske Victoria LeGrand als frontvrouw heeft dit Amerikaanse duo (live in grotere bezetting) een van de meest consistente en overtuigende albums van het jaar gemaakt.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51266Mk-RlL._AA115_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 3. Arcade Fire - The Suburbs</strong><br /><br />Eerlijk gezegd was ik een beetje klaar met deze band na Neon Bible, een album dat zo topzwaar van ambitie was dat het naar de bodem zonk, om niet meer aan de oppervlakte te komen. Ambitie is er nog steeds - het is zelfs een van de belangrijkste thema's in de songs! - maar The Suburbs bracht wat deze band nodig had: lucht. Dit was het schakelpunt, hier begint de lange carriere. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51t6Z5tSNbL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/0antgp6pTvJPH6KvG5eEJg">4. Pantha Du Prince - Black Noise</a></strong><br /><br />Black Noise is een plaat die begint bij de allerkleinste details, met minuscule klokjes en belletjes, die langzaam aanzwellen tot iets groots. Mooist zijn de klokken van de kerk twee kilometer verderop in het beste nummer Stick To My Side, met gastbijdrage van Animal Collective's Panda Bear.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/510JZBCFUZL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/6k0ihn9i48y0yGTIdPRyWc">5. Dimlite - Prismic Tops</a></strong><br /><br />Over miniatuurtjes gesproken: Dimlite's nieuwe album staat vol met details en mooie geluiden, waarin zoetgevooisd en ongepolijst hand in hand gaan. Van alle producers in de beatsscene is hij de schilder met de meeste kleuren op zijn palet.<br> </span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://www.muziek-blog.nl/images/faberyayo_het_grote_gedoe.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/2hOsRFshXaJ7qGO0L78Jcq">6. Faberyayo & Vic Crezee - Het Grote Gedoe</a></strong><br /><br />Ik miste Papa op De Lachende Derde, de leukste midlife crisis puber glijen track ooit. En Miss Piggy, een ode aan de provincieslet, een de Ski-leraar Bruin skilogy. Faberyayo was dit jaar zelf de grootste concurrent van De Jeugd van Tegenwoordig met een mixtape tussendoortje.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/412aVjHOu6L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/1fgtiyeUDIoUayYbwroqVH">7. Jonsi - Go</a></strong><br /><br />Die rare schele oogjes verticaal om de hoek van de deur, zoals stripfiguurtjes dat doen. Het was een van mijn vreemdste ontmoetingen van het jaar, misschien wel vooral omdat Sigur Ros frontman Jonsi een vrolijke, innemende man bleek. Zijn solo-album is fantasievol gearrangeerd (luister vooral naar de weergaloze drummer!) en alles behalve een tussendoortje. Love him or hate him, ik kies voor het eerste.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41ezgDeY1jL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/6yX8iQViJUkdaAo0LCP7H6">8. The Walkmen - Lisbon</a></strong><br /><br />The Walkmen maakt al jaren sterke indierockplaten, maar met dit vijfde album heeft het Amerikaanse gezelschap The Walkmen definitief hun eigen stem gevonden. Dankzij de snik van zanger Hamilton Leithauser en hun geheel eigen gevoel voor timing. Met een ode aan het geteisterde New Orleans (Stranded, met kromgetrokken blaaskapel) als hoogtepunt.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://images4.wikia.nocookie.net/__cb20100726224055/lyricwiki/images/4/47/Balthazar_-_Applause.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7hxjCcDIoAuUs3jo8Q9lLy">9. Balthazar - Applause</a></strong><br /><br />Een jaar of twee geleden zag ik het Vlaamse Balthazar eens in Tivoli de Helling. Ik vond het flets en saai. In 2010 bewezen ze zich als de hardst werkende band van België, met een geweldig popalbum dat de terugkeer van Das Pop in een klap overbodig maakte. De plaat die ik zonder het door te hebben steeds weer opzette. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51Wl17yU4nL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 10. Marcel Dettmann - Dettmann</strong><br /><br />De techno van nu komt ouderwets uit Berlijn. Niet meer sexy minimaal, maar ook niet hard en meedogenloos. Techno zonder franje dus, zonder op- of omkijken. Marcel Dettmann was al een paar jaar de gevierde resident in club Berghain, maar met dit album op zak was dit het jaar dat hij zijn naam definitief daar buiten vestigde.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51zfk8SiGDL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/74vgQmQX8dVxpw9zcPEFxE">11. Caribou - Swim</a></strong><br /><br />Een van de grootste verrassingen van het jaar, dit derde album van Caribou. Tot nu toe was hij zo'n artiest die iedereen het best gunde en wiens kruisbestuiving tussen indie en elektronica alle lof kreeg, maar waarvan je je afvroeg wie nou echt zijn publiek was. Maar met Swim vervolmaakte hij zijn geluid met een flinke ruk richting dansvloer, inclusief de broodnodige topsingle: Odessa.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/514LYFEw8jL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/6uCdsaOGhUNJwjgGnDFIZ4">12. Twin Shadow - Forget</a></strong><br /><br />Op de valreep was daar een van mijn favoriete singles van het jaar: When We're Dancing, een soort Beach House met drive-in discolampen. Met een synthesizer die zo onzeker klinkt als een puber op een klassenfeest, vlak voordat het schuifelkwartiertje aanbreekt. En dat gemaakt door 1 man, genaamd George Lewis jr. Wordt 2011 zijn jaar?<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51vjJopSdxL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/1HUMjB15ARg96KIypcGzYY">13. Deerhunter - Halcyon Diges</a>t</strong><br /><br />Deerhunter's nieuwe album opent langzamer dan langzaam, met een hallucinerende trip die nog beter werkt als je hem op twee geluidssystemen bijna tegelijk afspeelt, zo merkte de 3VOOR12 redactie laatst per ongeluk. Een mix van ambient met garagerock, noemt Bradford Cox het zelf, en daar zit wel wat in. Maar er staat ook een verrassend poppy single als Revival op. Basis in beide is die bijzondere stem van Cox.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://www.urbanstart.nl/wp-content/de-jeugd-van-tegenwoordig-de-lachende-derde.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/2xBEH6Yx2yaKVJNljOW2V4">14. De Jeugd van Tegenwoordig - De Lachende Derde</a></strong><br /><br />Als er al een lijn zit in deze lijst, dan is het wel dat ik houd van muziek vol contrasten. Songs die zich niet laten vastpinnen op een plek. Daar is De Jeugd Van Tegenwoordig meester in. Op De Lachende Derde - er hebben nog nooit zoveel tranen gevloeid op een Jeugd album - doen ze het ene moment alsof ze volwassen geworden zijn en ze klaar zijn met feesten, het volgende moment hangen ze met hun lul in de kut van je moeder. Allemaal bullshit, of allebei een beetje waar?<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41l3xaHmpXL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 15. Shackleton - Fabric 55</strong><br /><br />Net als Ricardo Villalobos en Omar S gebruikt dubstep-producer Shackleton op zijn mix voor Fabric alleen maar eigen tracks. Nieuw werk, bestaand werk, tracks die alleen voor deze mix gebruikt zullen worden. En als Villalobos in zijn scherpste dagen is Shackleton een master of detail. Dieper dan dit wordt het niet. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41JCacRCLCL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/5b8qOZ9xdBrMPG9qjwgREm">16. Gayngs - Relayted</a></strong><br /><br />Een groep van 23 muzikanten uit Wisconsin maakte dit bijzondere album, een ode aan de soft-rock uit de jaren tachtig. Met Justin Vernon (Bon Iver) als belangrijkste uithangbord, maar met producer Ryan Olson als werkelijke brein. Onder de hoogtepunten opener The Gaudy Side Of Town en Godley & Creme cover Cry. Veel speelden ze niet - en helemaal niet in Nederland - maar bij hun allereerste show in Minneapolis was wel meteen Prince aanwezig. De legende zegt dat hij al met gitaar en al klaarstond in de backstage, maar besloot dat deze band het ook wel zonder hem kon.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41b3ZR2q5NL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 17. Various Artists - Souljazz Presents Future Bass</strong><br /><br />Nog altijd blijft het Britse Souljazz label verbazen met uitstekende verzamelaars. Reggae, postpunk, soul, voornamelijk oud. Maar heel af en toe neemt Souljazz een duik in het heden, en ook dan weten ze doorgaans heel goed waar ze mee bezig zijn. Future Bass schetst hoe de dubstep zich langzaam alweer alle kanten op ontwikkelt. Met toptracks van Coki, Four Tet en de man van 2011: Ramadanman. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51ghLfSVnnL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/4Thq8XJw1LFEqnMXcLBbAk">18. Eskmo - Eskmo</a></strong><br /><br />Nog zo'n voorbeeld van ontwikkeling in progress: Amerikaans Eskmo maakt slepende elektronische muziek met zang, die het midden houdt tussen dubstep en typische warme Ninja Tune beats. Maakte zijn debuut onlangs op Le Guess Who? en bleek ook live te overtuigen. Een kanttekening: zijn zang is zijn unique selling point, maar helaas ook zijn zwakste kant.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51S-3aMDnGL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7l5Y3f2amyv1acMfZZQfa2">19. Sleigh Bells - Treats</a></strong><br /><br />Er is veel gezegd over het nieuwe album van M.I.A, dat grillige, soms wat slordige derde album. Mij overtuigde het uiteindelijk niet, al vind ik het ook niet zo'n ramp als sommigen. Maar toch draai ik liever haar beschermelingen Sleigh Bells, die net als M.I.A duidelijk geïnspireerd zijn door Braziliaanse baile muziek. Met minder nadruk op het exotische, meer op de heavy metal, een bescheiden onderdeel van die muziek. Verder een bijzonder contrast tussen harde beats en typische popmeisjeszang. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51TwRD3rJpL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/4nrS4Gp8CKSXTWtgbPQRlf">20. Big Boi - Sir Luscious Left Foot</a></strong><br /><br />Ik was vroeger bij Outkast meer fan van Andre 3000 - de vrije vogel, de popheld, de romanticus - dan van Big Boi - de echte hiphopman. Ze dwongen ons al te kiezen met dat dubbele solo-album, en nu is Outkast voor onbepaalde tijd geen duo meer. Maar terwijl Andre 3000 zijn gedachten lekker af liet dwalen, kwam Big Boi dit jaar met een ijzersterk album en een succesvolle protégé - Janelle Monae. Eindelijk! Favoriet: Shutterbug.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/61UUJMiu%2BzL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /> <strong><a href="http://open.spotify.com/album/39XeVp3ndrKuDAQBxnRpL0">21. Erykah Badu - New Amerykah Part II: Return Of The Ankh</a></strong><br /><br />Het duurde iets langer dan de bedoeling was, maar hier is dan New Amerykah Part II. Dat kwam onder meer doordat Erykah Badu opnieuw moeder werd, een heuglijk feit waarvan ze zelf - zo lang als het ging - via Twitter verslag van deed. Part I was opvallend hard en donker, Part II is een terugkeer naar het warme geluid, maar met een zekere grilligheid. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://i1.soundcloud.com/artworks-000002746402-xubtqq-crop.jpg?96075b" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/1UiiAd42zSIKe5pY7TypRw">22. Patrice Baumel - Vapour</a></strong><br /><br />De titel van Patrice Baumel's debuutalbum - Vapour, stoom - verwijst naar de ongrijpbaarheid die hij najaagt in zijn producties. De Duitser in Nederlandse dienst (met Nuno Dos Santos vormt hij 360 Soundsystem) maakt house en techno die niet uitmondt in climaxen (eerder het tegendeel), maar wel blijft boeien.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41MDqtV7aeL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/16aH8bxCmT8a2Two46ewqD">23. Shining - Blackjazz</a></strong><br /><br />Een combinatie van freejazz en metal, je moet er maar op komen. Het levert een van de meest compromisloze, snelle, harde albums van het jaar op. Was een van de hoogtepunten op Eurosonic, maar daarna heb ik het helaas op te weinig prominente plekken terug gezien, al stonden ze natuurlijk op het festival waar ze het meest thuishoren: Roadburn.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41Bk6j5N6TL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/6LBiuhK7PZKjVXyMfPxPoh">24. Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy</a></strong><br /><br />Het meest veelbesproken album van het jaar, dat overal overladen werd door tienen. De redding van de hiphop volgens sommigen. Dat lijkt mij wat overdreven, maar een sterk album is het wel. Het zakt bijna door zijn wielen door de hoeveelheid ideeën die West erin gevlochten heeft, en het gaat gebukt onder een hoeveelheid gastrappers die zelfs zijn grote jacht bijna doet kapseizen, en toch ga ik erin mee. Een van de belangrijkste en meest toonaangevende popsterren van het moment. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41xqE-JXg0L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 25. Brian Eno - Small Craft On A Milk Sea</strong><br /><br />De beroemde ambient-experimenten van Brian Eno uit de jaren zeventig zijn nu meer actueel dan ooit. Nu kun je immers echt met elke muziek die je maar wilt door de vertrekhal van Schiphol lopen. Niet gek dus dat hij op zijn WARP-debuut teruggrijpt naar de warme sfeermuziek van weleer. Maar Small Craft slaat halverwege zomaar om in eens broeierige elektronica-plaat. Zijn meest relevante plaat in jaren. Volgende samenwerkingsalbum met Trentemoller?<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51wGlSTZJWL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/2XK3VCllZ0aDORizOtU6My">26. Grinderman - Grinderman 2</a></strong><br /><br />Op het eerste Grinderman-album stond maar een echte klassieker wat mij betreft. De rest was vooral interessant omdat het zo ongepolijst was. Noem het een derde jeugd, noem het een nieuwe uitdaging, maar Cave is duidelijk op een piek die niet veel muzikanten op die leeftijd nog bereiken. Op Grinderman 2 winnen zijn vaste Bad Seeds thema's onverbiddelijk terrein. Paranoia, verraad en natuurlijk seks. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41l8-b3-RxL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/4hnqM0JK4CM1phwfq1Ldyz">27. LCD Soundsystem - This Is Happening</a></strong><br /><br />De laatste LCD? Het zal wel. Daarna komt er vast wel iets anders voor in de plaats. Ik heb altijd mijn twijfels gehad bij LCD Soundsystem albums. De pure kracht van de live-shows - zo strak dat de band altijd op barsten staat - voel ik net niet in de studio. Dat geldt ook voor dit album, dat opvallend trager is dan de eerste twee. Wat niet wegneemt dat er een aantal geweldige songs op staan, met name I Can Change en All I Want. Geen top tien dus, maar nog altijd een van de meest toonaangevende bands van het moment.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51WsTDfqYlL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7qkhD8BT5oEEKzVzYTaKVX">28. Spoon - Transference</a></strong><br /><br />Misschien is het wel eerder gedaan - ik kan me haast niet voorstellen dat het niet eerder gedaan is - maar ik kan me geen enkel voorbeeld herinneren van een omgekeerde fade-out. Niet langzaam weg laten sterven, maar juist midden in een zin stoppen. Grapje van Spoon in The Mystery Zone. Ze wisten niet meer hoe het verder moest vanaf daar. Het tekent de benadering van de band: te lang nadenken is niet goed, te veel opsmuk al helemaal. Een solo met maar een akkoord is eerder regel dan uitzondering. En zo maken ze al jaren sterke liedjes.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41y1qwEyWnL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 29. Olafur Arnalds - ... And They Have Escaped The Weight Of Darkness</strong><br /><br />Kleine persoonlijke noot dan maar? In 2010 kreeg ik een zoon, die we Olaf noemden. Dit album van zijn IJslandse bijna-naamgenoot verdween vaak in de speler rond die tijd. Niet alleen door die naam, maar ook omdat hij prachtige gewichtloze muziek maakt. Strikt genomen klassiek, maar met de feel van popsongs. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51im8BXH0bL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/4kQoUjU1uRgZDHYjdDl5mz">30. The Roots - How I Got Over</a></strong><br /><br />Eind 2008 sprak ik drummer en brein ?Uestlove in Paradiso. Hij vertelde over het bijzondere jaar dat hij achter de rug had - hij voerde uit de grond van zijn hart campagne voor Obama, en werd daarbij geconfronteerd met de lelijke kant van Amerika. Maar nu Bush eenmaal uit de Witte Huis verdreven was, was de weg vrij voor een lichter album, beloofde hij. Dat is How I Got Over absoluut. Toegankelijker, soms zelfs catchy, maar gelukkig nog met meer dan genoeg inhoudelijk gewicht.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/717sAMIlxdL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 31. Gonjasufi - A Sufi And A Killer</strong><br /><br />De mysticus van de L.A. beatsscene bleek op het podium een oncontroleerbare blowvogel, maar dat doet niets af aan zijn uitstekende debuutplaat, grotendeels samen gemaakt met psychedelica goeroe Gaslamp Killer. Hier ligt een compleet nieuw speelveld, dat de komende jaren gretig ontgonnen zal worden. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51tmmfRmU9L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/5iMp6bIMnBg0UpouIXUqxX">32. Actress - Splazsh</a></strong><br /><br />Spannende grote-stads-muziek, deze tweede van Londenaar Darren Cunningham alias Actress. De eerste was eerlijk gezegd langs me heen gegaan, maar ik was vast niet de enige. Dit album borrelt en schuurt, laat elektronische muziek klinken alsof het nog in de beginfase van zijn ontwikkeling is, zonder retro te zijn.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51j0sQVrZaL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/17unrhrysADYgEC6wJPiwU">33. Toro Y Moi - Causers Of This</a></strong><br /><br />Ze noemen het chillwave, maar je kunt Toro Y Moi ook omschrijven als nerdy synthpop met flarden jaren zeventig slijpsoul, met de bril op het puntje van de neus gezakt. Extreem warm en anti-explosief, maar wel buitengewoon charmant. Begin volgend jaar volgt album twee al.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://kickingthehabit.nl/images/2010-11/eklin-onwa.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 34. Eklin - Onwa</strong><br /><br />In twee werd de transformatie voltooid: van Adept naar Eklin. Het was een rigoureuze verandering, alles overboord, van hard en schel naar teder en dromerig. Troostmuziek, aldus Michiel Klein, onderwatermuziek volgens mij. Het echte werk gebeurde op het podium, voor publiek dat zich in de beginperiode ongetwijfeld geen raad wist met de autistische houding van de muzikanten. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/61CUDSGeElL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/0cxv5saitGFOFPc6hGTHHg">35. Wavves - King Of The Beach</a></strong><br /><br />Een week na zijn optreden op London Calling werden Nathan Williams en zijn maatjes opgepakt in Duitsland wegens drugsbezit. Daar kan ik me iets bij voorstellen. In Paradiso was de kleedkamer om twee uur al groen en deed de band er 's avonds na het eerste nummer een minuut over om een joint door te geven. De balorigheid, de verveling, het grote niks, het is verwerkt in de meest opwindende garagerockplaat van het jaar.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/510CkdImptL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7MvSB0JTdtl1pSwZcgvYQX">36. Janelle Monae - The Archandroid</a></strong><br /><br />Prince schaakte haar voor zijn Amerikaanse tour, waardoor haar show in de Melkweg vorige week afgezegd werd, maar Janelle Monae maakt het goed in februari. Hopelijk is Tightrope tegen die tijd eindelijk een hit in Nederland, een messcherpe single met haar typische stijl, ergens tussen zingen en rappen in. Future funk.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51i6tyUZepL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/6x2gG7Pw1g54ZjQWjiAVCK">37. Four Tet - There Is Love In You</a></strong><br /><br />Een interessante muzikant is Kieran Hebden alias Four Tet al jaren, maar persoonlijk zette ik zijn muziek nooit graag op. Noem het een klik, en die had ik bij dit nieuwe album direct. Het schuurt minder, dat is waar, en dat zullen fans van zijn vroegere folktronica misschien jammer vinden, maar de totaal eigen benadering van een dansvloer, de hypnotiserende loops en de menselijke warmte van deze muziek maakt heel veel goed.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51yAZcIzwnL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7fRdex9CZIkqKvGPnztTye">38. The Fall - Your Future, Our Clutter</a></strong><br /><br />Mark E Smith is de afgelopen dertig jaar een genre op zich geworden. Alle trends heeft hij overleefd, en je vraagt je af hoe in hemelsnaam. Voornamelijk door al die tijd die merkwaardige, ongrijpbare mompelaar te zijn. De man met het kladblok, aan een stuk door volgekrabbeld met dingen die waarschijnlijk zelfs zijn eigen band maar half begrijpt. Je kunt moeilijk van een tweede jeugd spreken, maar Your Future, Our Clutter is wel The Fall op zijn scherpst.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51dSEVhqHgL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/4I84eFKsYX024qD05okY1x">39. Bear In Heaven - Bear Rest Forth Mouth</a></strong><br /><br />Bear Rest Forth Mouth begint onderkoeld, kalm, met hypnotiserende krautpop, die gaandeweg steeds verder open bloeit. De synthesizer verdringt steeds verder de gitaar in de Amerikaanse indie, en Bear In Heaven's Lovesick Teenagers laat horen waarom dat een goed idee is.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/61XUNmPv7PL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 40. Blitzen Trapper - Destroyer Of The Void</strong><br /><br />Blitzen Trapper heeft zijn Bohemian Rhapsody geschreven. Het openingsnummer van hun zesde album is een barok werkje van zes minuten, een epos in drie delen, met progrocksolo's en al. Maar wel gemaakt vanuit een countryziel, die verderop in zijn meest pure vorm doorbreekt. Bijzondere band, vooral omdat het altijd een klein beetje autistisch zal blijven.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51O8SYhuX2L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7kHch2Mc1guIeHbbTVz4Fc">41. Salem - King Night</a></strong><br /><br />Er zijn mensen die bang worden van Salem. Echt. Ze vinden het geluid van dit trio lelijk en schrikken van de omgekeerde kruizen en de genrenaam die erop geplakt wordt: witchhouse. Die angst voel ik helemaal niet. Wel een fascinatie voor de overstuurde hiphopbeats, de onnatuurlijke traagheid en de bevende synthesizers.<br> </span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41YU9p2%2B9OL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/76wyyl9FRdt1ACoy0nEpfK">42. The Tallest Man On Earth - The Wild Hunt</a></strong><br /><br />De leukste doorbraak van het jaar is die van de Zweedse singer-songwriter Kristian Matsson, en dan vooral omdat hij het echt helemaal in zijn eentje doet. Ook op zijn tweede album The Wild Hunt, en wie weet wel zijn hele carrière. Met galmende stem en een knapzak vol verhalen, moedig voorwaarts. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51VLLG7hyJL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 43. Omar Souleyman - Jazeera Nights</strong><br /><br />Vage herinneringen van de rode balzaal van ATP, zweterig, collega's die het doodnormaal vonden om whisky in pints te drinken, en Omar Souleyman, cultheld uit Syrie. Vijfhonderd albums schijnt hij al opgenomen te hebben sinds 1994, en dat geloof je zodra je hem ziet. Gewoon drie op een avond, recordknop indrukken en gaan. Alles klinkt hetzelfde, en dus even opwindend: Arabische muziek met opzwepende reggaeton beats. Bizarre combi, het werkt.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51qJsNcWXOL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong><a href="http://open.spotify.com/album/3HA1Ru1gEAgaxTywkJmBOL"> 44. MGMT - Congratulations</a></strong><br /><br />MGMT maakte het zichzelf niet makkelijk, door met deze opvolger te komen van hun psychopopdebuut. Congratulations is niet over de hele linie geslaagd, maar het staat vol boeiende ideeën. De liedjes zijn niet zo instant aanstekelijk als op Oracular Spectacular, maar Congratulations lijkt dan ook vooral een geluidsexperiment, met de vocalen merkwaardig weggestopt onder lagen psychedelisch gruis. Flash delirium indeed.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/413%2BO%2BlSD6L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/18rnWL4Dde0DKGxRgJIfl3">45. John Grant - Queen Of Denmark</a></strong><br /><br />De kracht van John Grant ligt niet eens zozeer in zijn liedjes (die zijn ambachtelijk, niet sensationeel), die ligt in zijn verhalen. Of beter, zijn verhaal. John Grant groeide op in een klein dorpje in Colorado. Als homo tussen de streng-gelovigen. De trauma's uit die tijd verwerkt hij pas nu - op zijn veertigste - met een plaat vol zwarte humor, over liefde en zelfhaat.<br></span><br /> <span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51mLuQ6rkDL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7HnkU1qUZ1Cy72mmCrc16W">46. Robyn - Bodytalk</a></strong><br /><br />Op jonge leeftijd scoorde de Zweedse zangeres Robyn een hit met Show Me Love, een super popsingle. Daarna verdween ze langzaam uit beeld, om jaren later weer op te duiken als een zeldzaam fenomeen: een popzangeres die net zo gemakkelijk met Royksopp werkt als met Britney-producer Max Martin. Dit jaar kwam Robyn met drie mini-albums, aan het eind van het jaar samengevoegd tot een knisperende hitplaat.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/412NbOAUu8L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/73CPKPhUv0mezOC3t10gz6">47. Ripperton - Niwa</a></strong><br /><br />Mijn favoriete elektronica-album van het voorjaar is het extreem warmbloedige debuut van Ripperton. Een knappe plaat, want het is niet eenvoudig om zo kalm en vriendelijk te produceren en niet te vervallen in slappe lounge. Ripperton is een Zwitser, maar zijn album heeft een Nederlands tintje: het verschijnt op Joris Voorns label Green.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://cdn.7static.com/static/img/sleeveart/00/007/896/0000789658_182.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/4DSO2wuTFrP12w5QYWHvyj">48. Hef - Hefvermogen</a></strong><br /><br />Het woord swagger is uitgevonden voor deze man, een rapper met een geheel eigen stijl, vertegenwoordiger uit Hoogvliet op een missie, feunend langs zijn ho's. Cliché? Zeker, maar ook heel erg grappig. Jiggy Dje's label Noah's Ark heeft zich definitief naar de frontlinie gewerkt.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51rbCz0%2BQmL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/0zeAijecFGZOS4OaRdPVz5">49. Vampire Weekend - Contra</a></strong><br /><br />Eerder dit jaar noemde ik Vampire Weekend een band waar je niet werkelijk van kunt houden. Bij die mening blijf ik. Hun woordspelletjes zijn clever, maar deze band zal nooit mijn leven veranderen of me diep raken. Wel heb ik groot respect voor het gemak waarmee ze slimme popsongs uit hun mouw schudden, met een heel eigen geluid. White Sky, Holiday en Giving Up The Gun zijn mijn favorieten.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51zpqRIrjWL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 50. Ty Segall - Melt</strong><br /><br />Ty Segall bungelt ergens onderaan de lijst, voornamelijk omdat ik hem veel te weinig beluisterd heb. Schijnt een hoogtepunt geweest te zijn op Le Guess Who? Ook al gemist. Is wel een meester in het schrijven van pakkende garagerock met heel veel gruis. Zijn Caesar was een van mijn favoriete singles van het jaar. Dat doet hij in hoog tempo. Volgend jaar alweer een nieuwe? Dan zal ik beter opletten. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41KklrXSHrL._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/78qNiKTCgWGDUXqXmthLIE">51. Oriol - Night And Day</a></strong><br /><br />Alsof je Isaac Hayes, Green Velvet en Dam-Funk op een cruise naar Miami stuurt met de love boat. Oriol maakt vrijwel volledig instrumentale funk, die daardoor net wat te kaal is, maar laat deze man maar eens aan het werk gaan met een goede zanger.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51obIYzO1-L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/7Ka0W8DTZ3Jt4yXXzEkR7J">52. Ikonika - Contact, Love, Want Have</a></strong><br /><br />Vrouwen zijn ondervertegenwoordigd in de popmuziek, en al helemaal in de dubstep. Maar met Cooly G en deze Ikonika heeft mijn favoriete label van de laatste jaren - Hyperdub - twee toppers aan boord. Ikonika's debuutalbum is een eigenzinnig amalgaam van stotterende wonky dubstep met house en zelfs ouderwetse rave. <br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41%2BZ7G5GV9L._SL500_AA300_.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/5BJCJrQUmzt5mgoGCM5SYL">53. The Budos Band - The Budos Band III</a></strong><br /><br />De bariton saxofoon als een magische, onoverwinnelijke cobra met pikzwart gif, dat is de kern van The Budos Band, een band uit New York die deepfunk en afrobeat met elkaar combineert. Hoofdrollen zijn er niet alleen voor de blazerssectie, maar ook voor het diep ronkende orgel.<br></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://musicoogle.com/uploads/posts/2010-06/1277069069_12ibc1w3.jpeg" alt="" width="70" height="70" /><strong> <a href="http://open.spotify.com/album/5im6pxE2rC6LYxejakEqjQ">54. Blaudzun - Seadrift Soundmachine</a></strong><br /><br />Eerlijk: ik had niet verwacht dat Blaudzun mijn selectie van beste platen van 2010 zou halen. Ik vind zijn snik net wat te groot, en zijn verhalen net wat te somber. Maar gaandeweg groeide mijn geloof in deze plaat. Het zit hem in de swing, volgens Blaudzun zelf afkomstig van de eb en vloed beweging van de zee. En uit Barcelona, zijn favoriete stad waar hij veel aan dit album werkte. <br><br /></span><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><img title="Todd" src="http://reviews.wruv.org/wp-content/uploads/2010/10/vanderbuyst_-_vanderbuyst_artwork.jpg" alt="" width="70" height="70" /><strong> 55. VanderBuyst - VanderBuyst</strong><br /><br />Hoe kon ik ze vergeten, de koene ridders, het beste paard van stal, de wilde rockers uit Brabant, de mannen die het vaandel van de cockrock en hair metal fier laten wapperen, de onmetelijke helden van VanderBuyst. En dus: geen 54 maar 55. Kom maar door met alle andere platen die ik schandaal genoeg nog meer vergeten ben. <br></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-33949839996067879672010-12-22T09:25:00.004+01:002011-02-19T11:52:29.068+01:00Playlist: City Trip<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRzOXE9OmXwOWfIZxW36vQe_K1Gpnqep-fKJtBByiNXT4fIL3bwWqYjNjv04xluLjHrEx97fgegJ7-h5mFNLBIgI2A35Ul7DGAps1zeou6ZHVhVRcbJjjIzeuZf20mrMcJSB6PTg/s1600/1918734802_f7ea4cbe4b_b.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 162px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRzOXE9OmXwOWfIZxW36vQe_K1Gpnqep-fKJtBByiNXT4fIL3bwWqYjNjv04xluLjHrEx97fgegJ7-h5mFNLBIgI2A35Ul7DGAps1zeou6ZHVhVRcbJjjIzeuZf20mrMcJSB6PTg/s320/1918734802_f7ea4cbe4b_b.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5553421055038721810" /></a><br /><span style="font-style:italic;">Ik maakte een <a href="http://open.spotify.com/user/strangelove_amsterdam/playlist/20MW9tqSWcMQq24O925r9L">City Trip mixtap</a>e voor <a href="http://mixed-tapes.nl">Strangelove</a>. Van Berlin tot Bombay tot Lisbon tot Warsaw tot New York, New York. </span><br /><br />De tracklist:<br /><br />Frank Sinatra – New York, New York<br />The Walkmen – Lisbon<br />Morrissey – I'm Throwing My Arms Around Paris<br />The Four Lads – Istanbul (Not Constantinople)<br />Yeasayer – Rome<br />Caribou – Odessa<br />El Guincho – Bombay<br />Joy Division – Warsaw<br />N.W.a – Straight Outta Compton<br />LCD Soundsystem – New York, I Love You But You're Bringing Me Down<br />J.J. Cale – New Orleans<br />Friendly Fires – Paris<br />Burial – South London Boroughs<br />Golden Earring – Bombay<br />The Clash – London Calling<br />Lou Reed – Berlin<br />James Brown & The Famous Flames – Kansas City<br />Isaac Hayes – By The Time I Get To Phoenix - Single Version<br />Randy Newman – I Love L.A.<br />The Monkees – Last Train To Clarksville<br />Alice Coltrane – Stopover Bombay<br />Coldplay – Amsterdam<br />Tom Waits – Christmas Card From A Hooker In Minneapolis<br />The Strange Boys – Friday In Paris<br />Flying Lotus – Sao Paulo<br />DJ Koze – Himmel über Hamburg<br />Black Rebel Motorcycle Club – Berlin<br />T. Rex – New York City<br />Orange Juice – Moscow<br />Bombay Bicycle Club – Swansea<br />St. Vincent – Paris Is Burning<br />Makaveli – To Live And Die In L.A.<br />Patrick Watson – Beijing<br />The Books – Tokyo<br />Peter Bjorn And John – Amsterdam<br />Wilco – Via Chicago<br />amina – Seoul<br />The Replacements – Portland<br />Scott McKenzie – San Francisco (Be Sure To Wear Flowers In Your Hair)<br />The Strokes – New York City Cops<br />Arctic Monkeys – Fake Tales Of San Francisco<br />Pulp – Sheffield: Sex City<br />Sufjan Stevens – Chicago<br />Eagles Of Death Metal – Wannabe In L.A<br />David Bowie – Warszawa<br />Bruce Springsteen & The E Street Band – Atlantic City<br />Neil Young – Philadelphia<br />John Cale – Naples<br />Matthew Herbert – Leipzig<br />DJ Vadim – Manchester<br />Herman Düne – Bristol<br />Foals – Miami<br />Dean Martin – Napoli<br />Slim Thug – Houston - Feat. City<br />The BPA – Seattle Feat. Emmy The Great<br />U-Niq – Rotterdam<br />Mundo – Utrecht<br />Nina Simone – Baltimore<br />Rika Jansen – Amsterdam Huilt<br />The Cure – Fire In Cairo<br />Ramones – Havana Affair<br />Ultravox – Hiroshima Mon Amour<br />The Decemberists – O Valencia!<br />Toots & The Maytals – Funky Kingston<br />Moderat – Berlin<br />Ella Fitzgerald – I Love Paris<br />The Feelies – Moscow Nights<br />Nat King Cole – St Louis Blues<br />Prince – All The Critics Love U In New York<br />Kiss – Detroit Rock City<br />Whiskeytown – Jacksonville Skyline<br />Magnetic Man – Flying Into Tokyo<br />Bing Crosby – San Antonio Rose<br />Horace Silver – Calcutta Cutie (Rudy Van Gelder Edition)<br />I'm From Barcelona – We're From Barcelona<br />Yo La Tengo – Stockholm Syndrome<br />Cilla Black – Liverpool Lullaby<br />Jacques Brel – Amsterdam<br />Scritti Politti – Skank Bloc Bologna<br />Mombassa – Nairobi<br />Lupe Fiasco – Paris, Tokyo - Explicit Album Version<br />oOoOO – Mumbai<br />Warren Zevon – Calcutta<br />Glenn Miller – On A Little Street In Singapore<br />Pole – DüsseldorfAtze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-73514879452609682122010-12-07T12:44:00.005+01:002011-02-19T11:54:04.389+01:00Wikileaks en The Pirate Bay: We ain't seen nothing yet<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPHUaU4ZmFfvOUyMvFb7apZyFlk8xcZlh8Jb9WSzA-d47dyZNvmIUe7U18sPNjg9bt-RYswmxQpAG1YVpBvurWMQNmjZgsA0TyZURkx6WA8UwsNjDNHSGXM5A4bOABfF5delClgQ/s1600/wikileaks.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 180px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPHUaU4ZmFfvOUyMvFb7apZyFlk8xcZlh8Jb9WSzA-d47dyZNvmIUe7U18sPNjg9bt-RYswmxQpAG1YVpBvurWMQNmjZgsA0TyZURkx6WA8UwsNjDNHSGXM5A4bOABfF5delClgQ/s320/wikileaks.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5547905144523915890" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Mirror. De eerste keer dat ik het begrip tegenkwam was jaren geleden bij GeenStijl. Het blog plaatste regelmatig een bericht over een gevoelige internetzaak, waarvan ze op hun vingers konden natellen dat de bron binnen een mum van tijd verwijderd zou zijn. Knip, plak, op de eigen server. Als iemand in Nederland een mirror van Wikileaks zou maken, dan was het dus GeenStijl. Of Powned natuurlijk.<br /><br />Mag niet, vindt het CDA, maar presentator Dominique Weesie liet in Pownews op zijn geheel eigen wijze weten dat Kamerlid Bijleveld zijn rug op kon, om vervolgens datzelfde nog even door Kamerleden van zo’n beetje alle andere partijen te laten bevestigen, niet in de laatste plaats door Bijlevelds partijgenoot en verantwoordelijk minister Marja van Bijsterveldt. Niet dat het uit had gemaakt wat die ervan vond, want Powned doet wat het zelf wil.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Technologie als utopie</span><br />De omroep wordt graag neergezet als rechts, maar strikt genomen is dat niet terecht, zo werd maar weer eens bewezen met de scherpe uithalen van de omroep tegen de PVV (waarvan je je ook mag afvragen of je ze nu wel rechts mag noemen). Powned en GeenStijl maken eerder onderdeel uit van een internetbeweging die dwars door de oude politieke stramienen heen werkt. Anti-autoritair, voor volledige openheid, met technologie als utopie en vrije info als hoogste doel. Liever vijanden maken en je doel bereiken, dan iedereen te vriend houden en afgeserveerd worden met halve waarheden.<br /><br />Net als Wikileaks dus, en net als The Pirate Bay (dat op dit moment groot vlagt met een actie tegen Paypal: “Make Paypal pay, withdraw your money“). Ze maken allemaal onderdeel uit van dezelfde golf. Natuurlijk, er zijn verschillen, Wikileaks gaat over vrijheid van informatie, The Pirate Bay uiteindelijk vooral over eigendomsrecht. Maar de gretigheid waarmee mensen rond de Piratenpartij op beide cases duiken, doet vermoeden dat er een zelfde ideologie achter schuilt. Wikileaks laat bovendien zien dat wat de muziekindustrie de afgelopen tien jaar is overkomen nog maar een rimpel in de oceaan was, een eerste voorbode van de tsunami die nog moet komen. De regeringsleiders zitten nu met de handen in het haar zoals de grote platenbazen dat al tien jaar zitten.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Vinger in de dijk</span><br />Want hoe moet je dit stoppen als Amerikaanse overheid? Door Julian Assange op te pakken? En dan? Een jaar de gevangenis in? 5 miljoen dollar boete laten betalen? Folteren in Guantanamo Bay? Het lukte de muziekindustrie ook een vinger in de dijk te steken, met Napster. Nu zitten ze met een stel Zweedse piraten met een bedrijfje op de vage eilandengroep Seychellen en zonder vaste verblijfplaats. Ook na herhaalde veroordelingen is The Pirate Bay nog steeds online. En zodra dat verdoemde schip eindelijk tot zinken gebracht is, zijn er al drie klonen uitgevaren. Sterker nog: die zijn er al.<br /><br />Natuurlijk staat Wikileaks ook op The Pirate Bay. In zijn geheel, geseed door op dit moment honderden. En dat is het geheim van de piraten. Meer dan welke ideologie zijn ze in staat hun achterban in te zetten. Die doet gretig mee. Sommigen omdat ze heilig in de zaak geloven, sommigen omdat ze de opwinding voelen en voor het gevoel voor humor vallen, maar de meesten gewoon omdat het kan.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-63902406616028714952010-10-10T13:40:00.011+02:002011-02-19T11:52:57.387+01:00Solomon Burke: het verhaal van het ei<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdOiqdf24PxpJ1-DPQ7XJOFXT1LKNILGUhUC1gAJEM6a0tDlQYDobsN2HYp12ofloewegvqoVnAZAkJoy69zBviTAjJcpo3t9W_-MoPjMI3_4Gdk8acO2hlTEJdwSSL4K4QGg_rw/s1600/3689190548_7a3219548f_o.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 384px; height: 288px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdOiqdf24PxpJ1-DPQ7XJOFXT1LKNILGUhUC1gAJEM6a0tDlQYDobsN2HYp12ofloewegvqoVnAZAkJoy69zBviTAjJcpo3t9W_-MoPjMI3_4Gdk8acO2hlTEJdwSSL4K4QGg_rw/s320/3689190548_7a3219548f_o.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5526383738838432786" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />Solomon Burke had een ei op zijn hoofd. Alsof iemand hem gisteravond met een knuppel op zijn hoofd had geslagen. Je zag het als hij zijn hoed afzette, aan de linkerkant, net boven zijn slaap. En je keek er elke keer weer naar als een bediende zijn hoofd depte met een handdoekje. Naar verluidt was het een van zijn 21 kinderen, die bediende. Hij hielp de reusachtige Solomon ook het podium op en af, en zette hem dan rustig neer op zijn troon. Daar kwam hij alleen vanaf om halverwege het optreden de vrouwen op de eerste rij een roos te geven. Burke, de man met het grote hart, vooral voor de helft van de mensheid. "Ik was jong en de meisjes kwamen van alle kanten", zegt hij in een interview. "Ik kon ze niet allemaal liefhebben, maar ik heb het wel geprobeerd."<br /><br />Ik heb hem nooit gesproken, maar als het ooit tot een interview was gekomen had ik vast een vraag gehad. Er moet een verhaal zitten achter dat ei, want achter Solomon Burke scholen vele verhalen. Solomon Burke was niet alleen een geweldige soulzanger, maar ook dominee, apotheker en limo-verhuurder. Kortom, een oude sjacheraar. Het verhaal gaat dat hij hoogstpersoonlijk op zijn fiets naar de apotheek om de hoek reed om de medicijnen te halen die hij niet in huis had. En op een goede dag tikte hij een partij popcorn op de kop, die hij verkocht in de hal van het Apollo Theater in Harlem, tot ongenoegen van de zaal. <br /><br />De zanger uit Philadelphia brak door in een van de meest fascinerende tijden van Afro-Amerika, begin jaren zestig, toen het nog allerminst een uitgemaakte zaak was dat zwarte mensen evenveel rechten hadden als blanken. Burke belandde ooit bij toeval op een bijeenkomst van de Ku Klux Klan. De boeker had niet begrepen dat Burke zwart was, en Burke had pas door waar hij was toen hij 30.000 witte mutsen tegenover zich zag. Hij heeft drie kwartier gespeeld en is daarna onder politiebegeleiding afgevoerd, vertelde hij in een interview. Een bittere realiteit, maar Burke was opportunistisch genoeg om ook daar een handeltje uit te halen. Als zwarte zangers tijdens de tour geweigerd werden in de restaurants langs de route, verkocht hij ze sandwiches.<br /><br />Ik vond niet alle platen die Burke de laatste jaren maakte mooi. Dat nummer met Junkie XL vond ik zelfs een draak. Maar zijn comebackalbum Don't Give Up On Me uit 2002 heb ik grijsgedraaid. Dat kwam door de producties van Joe Henry. In de jaren tachtig vergreep Burke zich nog wel eens aan goedkope elektrische piano's, Henry pakte dat veel smaakvoller aan. En dan waren er natuurlijk de songs van grote namen als Elvis Costello, Bob Dylan en Tom Waits. Maar het allermooist was toch dat titelnummer. Het was zijn My Way, een nummer over spijt dat een extra lading krijgt als het gezongen wordt door een stem van zestig. <br /><br />Solomon Burke was het type zanger dat elke avond tegen zijn publiek zei dat ze het beste ooit waren, met zo'n gulle lach erbij. Je wist dat het niet waar was, maar toch geloofde je hem. Precies zo geloofde ik ook niet dat hij ooit ergens echt spijt van had, hoe vaak dat ook van hem verlangd zal zijn. Hij beantwoordde die vraag ongetwijfeld met een grote glimlach en met een nummer van zijn album King Solomon uit 1968: <a href="http://www.hipcast.com/export/Pb0c73e946d8204118386086ddd20ff33Z1x4R1REYWJ8.mp3">Take Me Just As I Am</a>.<br /><br /><span style="font-style:italic;">Solomon Burke overleed zondagochtend op Schiphol, op weg naar Nederland voor een optreden in Paradiso met De Dijk. Hij werd 70 jaar. Hier een <a href="http://open.spotify.com/user/atzedevrieze/playlist/6OcYugzd262TmO9zEZFF4r">Spotify playlist</a> met het beste van Solomon Burke. Foto <a href="http://www.flickr.com/photos/jazzfestwien/3689190548/">Jazz Fest Wien Team</a>.</span></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-50258661514448831842010-09-20T22:05:00.012+02:002011-02-19T11:53:38.384+01:00Anil Ramdas en Menno ter Braak: De intellectueel vs de verachtelijke massa<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiusJUaGisemBmPn8Z9qae6o2AbMKYZfjupHdSk2AqkUEuNxhit0iN7rNFiOdL1C9YXxANaFoxc1xso8PUqcy2wbRpvhMO_X0KJ25JylFkocCJIINsPoQXTEANmMe_Ph7s6ExIeQ/s1600/menno+ter+braak.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 384px; height: 303px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiusJUaGisemBmPn8Z9qae6o2AbMKYZfjupHdSk2AqkUEuNxhit0iN7rNFiOdL1C9YXxANaFoxc1xso8PUqcy2wbRpvhMO_X0KJ25JylFkocCJIINsPoQXTEANmMe_Ph7s6ExIeQ/s320/menno+ter+braak.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5519089811344477746" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;">De intellectueel heeft het zwaar. De weldenkende expert, die nadenkt voor hij iets zegt. Hij heeft vaker gelijk dan anderen, maar niemand luistert naar hem. De man met de feilloze, verfijnde smaak, de man die nooit anderen zal uitsluiten op basis van ras of seksuele voorkeur. Dat is wat publicist Anil Ramdas ons duidelijk probeert te maken in twee vlammende stukken (<a href="http://deburen.eu/nl/nieuws-opinie/detail/het-culturele-drama">hier</a> en <a href="http://www.deburen.eu/nl/nieuws-opinie/detail/white-trash-is-een-mentaliteit">hier</a>). De schuldige: rechts. Of beter: de PVV. Ramdas zet met een paar pennenstreken 1,5 miljoen Wilders-aanhangers neer als white trash, mensen zonder principes en zonder moraal. <br /><br />Die stukken zijn met weergaloze polemiek bestreden door Joost Zwagerman. Ouderwets, op een Hermansiaanse manier, merkte iemand op. Niet in een literair tijdschrift, maar gewoon in de comments op internet. Als Zwagerman Hermans is, dan is Ramdas hier Menno ter Braak, een van de leidende literatoren en intellectuelen van de jaren dertig. Een man wiens schrijfsels mij mateloos irriteerden toen ik ze las. Ter Braak was de snob der snobs, het type intellectueel dat ik zwoer nooit te worden. Maar met terugwerkende kracht moet ik hem meer credit geven. Ter Braak kon er niets aan doen. Hij rekende af met een tijdsbeeld. <br /><br />Voor Ter Braak was het doodnormaal dat er een intellectuele elite was, een klein groepje hoog opgeleiden dat vanzelfsprekend autoriteit was. Maar gaandeweg veranderde dat, met dank aan de industriële revolutie. Ter Braak zegt daarover in Politicus Zonder Partij (1937): "Vroeger gaf het mij een aangenaam gevoel bij een voetbalmatch of een bioscoopvoorstelling als intellectueel onder een ‘massa’ aanwezig te zijn; door die ‘massa’ tegenover mij te weten (hetgeen ongeveer, zij het dan ook niet precies, wil zeggen: door die ‘massa’ te verachten) gaf ik mijn intellectualiteit een voordelige achtergrond van plebejischedomheid, die mij in mijn trots niet weinig versterkte. Ik was zozeer intellectueel, dat het mij mogelijk was mij buiten en zelfs boven de ‘massa’ te stellen en haar aanwezigheid uitsluitend te interpreteren te mijnen gunste."<br /><br />Heerlijk, zelfbevestiging door jezelf te confronteren met het volk. Maar zoals gezegd, er veranderde iets. "Nu die ‘massa’ geen stomme figurant meer is, maar na een eeuw socialisme en fascisme in alle cultuuraangelegenheden is gemengd, is de benauwing, die zij veroorzaakt, een symptoom, dat mij veel meer in beslag neemt dan de au fond zo aangename verachting van weleer. Men beseft voor het front der ‘massa’ afschuwelijk duidelijk, in welk fictiemuseum de intellectuelen hebben geleefd, en hoe deze ganse cultuur van arabesken, die wij ‘de Europese cultuur’ noemen, met het gros der inboorlingen van Europa niet veel meer te maken heeft dan met de negers, die de brandewijn, en de Japanners, die de bolhoeden van onze beschaving hebben overgenomen."<br /><br />De intellectueel gebruikte de massa als voetstuk, zegt Ter Braak. "Een voetstuk dat hem in staat stelt zijn hoofd in denkbeeldige wolken te steken". Wat een openlijke arrogantie, waar na de oorlog korte metten mee gemaakt werd. Feit is dat er voor de intellectuelen een hoop veranderde. Ja, het was crisis in de jaren dertig, maar tegelijkertijd kon jan met de pet zich een stuk meer veroorloven dan een paar decennia eerder. Hij had vrije tijd, had eigen politieke partijen, hij begon zelfs een mening te krijgen. <br /><br />Ook nu maken we een democratiseringsslag mee, dankzij het internet. Dat is een revolutie die minstens de omvang heeft van de industriële. Het internet geeft opnieuw mensen een stem die tot nu toe netjes buiten de deur gehouden werden. Anil Ramdas spuugt op de nieuwe stemmen die hij hoort. Hij noemt ze Tokkies. Het zijn mensen zonder smaak, het vuil der aarde. Maar het ergste is volgens Ramdas nog dat het tot verderfelijke ideologieën leidt als die van Wilders. Daar vinden Ramdas en Ter Braak elkaar. Die zag een oorzakelijk verband tussen de opkomst van de massa en de toenemende populariteit van het communisme en - erger - het nationaal-socialisme. Bewegingen die groeiden door grote hoeveelheden arbeiders op te slokken.<br /><br />De onderklasse van nu is volgens Ramdas niet per se arm. White trash kan ook in een villa in Het Gooi wonen. Zijn observatie dat Nederland gonst van geschreeuw en slechte smaak klopt wel, maar het is een misvatting dat dat een op een gelijk loopt met de opkomst van de PVV. Iedereen maakt zich tegenwoordig schuldig aan wansmaak. Links en rechts, publiek en commercieel. Bij BNN zie je seksexperimenten met jongeren, bij Paul de Leeuw trekt onder onophoudelijk schaterlachen een bonte stoet kolder langs. En sommige van de meest intelligente en weldenkende mensen die ik ken, kijken graag naar Oh Oh Cherso. <br /><br />Rechtse mensen delen onophoudelijk steken onder water uit aan de 'linkse kerk', die decennia lang de media gedomineerd heeft. Ze beginnen tot vervelens toe over 'ons belastinggeld' en spugen op het linkse alleenrecht op goede smaak. Het nieuwe programma Pownews is daar het beste voorbeeld van. Heel bewust probeert de zelfverklaarde rebellenclub de Publieke Omroep te overspoelen met wansmaak. Een item van vier minuten over de bruiloft van Dries Roelvink, tot twee keer toe een reportage over een naaktlopende woningverhuurder. Gewoon omdat het kan. En dan lekker demonstratief de vernietigende kritieken op Twitter voorlezen in de uitzending. Linkse mensen op hun beurt laten zich steeds weer verleiden tot smakeloze vergelijkingen met nazi-Duitsland, van die stellingen die altijd in je eigen gezicht ontploffen. En dan zijn er dus mensen als Ramdas, die deze ontwikkeling weliswaar terecht signaleren, maar er volstrekt contra-productief op reageren.<br /><br />Moeten we net zo cultuurpessimistisch zijn als Ter Braak in het interbellum? Stevenen we af op het failliet van onze waardigheid, of zelfs nog erger? Eerlijk? Ik ben optimistisch. Al valt aan een WOII-vergelijking even niet te ontkomen: Ter Braak kreeg uiteindelijk gelijk, al heeft hij zelf niet eens meegemaakt HOE gelijk. Hij wenste het niet af te wachten. Op 15 mei 1940, vijf dagen na de capitulatie, pleegde hij zelfmoord. Laten we hopen dat het met Ramdas nooit zover komt.</span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-10388396.post-7687748077143889842010-09-18T22:44:00.019+02:002011-02-19T11:55:02.887+01:00The art of webcam sex<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtsGwqrVdnhxn6yE_nhCYLeedoNAE_b1XLtTB0tpAVttqEjpg6EfYZjP1CFlbGUw-qsiDIopLKKp5P5-GMjSJhoIiy4VXWC8nfnCejeMr7XR6MDWBpS4zH3ktcqdyp9Uj8XZLwUQ/s1600/IMG_0032.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 384px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtsGwqrVdnhxn6yE_nhCYLeedoNAE_b1XLtTB0tpAVttqEjpg6EfYZjP1CFlbGUw-qsiDIopLKKp5P5-GMjSJhoIiy4VXWC8nfnCejeMr7XR6MDWBpS4zH3ktcqdyp9Uj8XZLwUQ/s320/IMG_0032.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5518359283861560034" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(51, 51, 51); line-height: 16px; font-family:'Lucida Grande';font-size:13px;"><br />"Give me just a second, baby", zegt ze. "Just a second." Ze neemt twee korte hijsen van haar sigaret, kijkt een keer achterom en trekt haar bh'tje recht, om het vervolgens meteen maar uit te trekken. Ze heeft golvend, donker haar, en een brillenhoofd. Het nachtkastje waar het montuurtje en de asbak op liggen, staat vermoedelijk net buiten beeld. Echt knap is ze niet, lelijk ook niet. Ze neemt snel nog een trekje en legt dan de sigaret echt weg. Dan plaatst ze haar hand naar achteren, op het broekje van de man achter haar en zegt ze tegen de camera: "Hey baby". <br /><br />Zo gaat dat, in de negen vierkante meter slaapkamer van dit anonieme koppel. Iedereen moet natuurlijk zelf weten wat hij met zijn webcam doet, maar deze twee zien eruit alsof ze er noch rijk noch gelukkig van worden. Er hangen smoezelige gordijntjes en er staat een nogal vormloze schemerlamp. Zou het echt zo slecht verdienen? Of zouden mannen die van webcamsex houden zich automatisch ook thuisvoelen in minimalistische Oostblok interieurs? <br /><br />Hoe lang zullen ze hebben moeten wachten? Is het aanpezen en moet je zes keer op een avond of zit je de helft van de avond voor jan joker in je ondergoed te wachten tot eindelijk die zoemer gaat? Om dan vervolgens een trekkende man op het scherm te zien verschijnen, die je vraagt je kontje richting camera te draaien? Het zijn misschien een beetje veel vragen ineen, maar ik ben dan ook nog nooit op het idee gekomen om voor twee euro per minuut een privé chat in te duiken. Echt niet. "Do you like it baby?", vraagt de dame aan de camera, terwijl ze haar tong zachtjes over de pik laat glijden.<br /><br />Eerlijk gezegd vind ik het een beetje tegenvallen. Of toepasselijker: ik vind het nogal onbevredigend. En niet omdat het feestje voor het hoogtepunt afgebroken wordt. Mij was voorspeld dat kunstenaar Constant Dullaart de webcammeisjes live ging verleiden om een stukje Shakespeare voor te dragen in plaats van hun tieten te masseren. We zijn op het Incubate festival in Tilburg, en daar reflecteert men graag op het internettijdperk. Het moet een hele mindfuck voor ze zijn, een scène uit Romeo & Juliet, en dat is dan weer kunst. Ik probeerde me al voor te stellen hoe dat zou gaan. Of ze het graag zouden doen, of dat ze het gevoel zouden hebben in de maling genomen te worden. <br /><br />Er kwam helaas geen Shakespeare aan te pas. Wel zwaaide Dullaart zachtjes met een dvd-logo, precies zoals de screensaver van mijn speler thuis. Wat hij daar mee bedoelde, ontging me eerlijk gezegd. We hebben met een zaal vol toeschouwers naar de seksende stelletjes gezwaaid. Dat was ook heel vervreemdend voor ze. En toen was het klaar, na drie privé sessies, waarbij het een keer zelfs tot penetratie kwam. Dat was het dan, kunst met webcamsex. En toch, achteraf vond ik het toch een stuk fascinerender dan op het moment zelf.<br /><br />Ik dacht na afloop steeds aan die man, die vanaf het begin door had dat er iets niet pluis was. Zij twijfelde ook, dat merkte je. "What's that dvd logo about, are you gonna record it?", vroeg ze nog. Je zag haar aarzelen, maar ze besloot toch maar te doen wat de meeste klanten willen. Terwijl ze zich routineus - of is het ongeïnteresseerd? - over haar man heen liet zakken, bewoog die zijn hand al naar de knop. Ik moest ineens denken aan al die digitale luikjes waarachter twee of zelfs drie mensen in tochtige ruimtes liggen te wachten tot de gong gaat en ze hun kunstje mogen doen. In een constante staat van gekunstelde semi-opgewondenheid. Daar zwaaiend en lachend tussen veertig festivalbezoekers kon ik maar een ding denken: wat een onmetelijke tragiek.<br /><br /><span style="font-style:italic;">De performance Webcam Girls van Constant Dullaart was vrijdag 17-09-2010 te zien op het Incubate Festival in Tilburg.</span></span>Atze de Vriezehttp://www.blogger.com/profile/13511103927619667223noreply@blogger.com0